The fourth project under the foundation will be built in around 500-1,000 Ropani land and is likely to cost Rs5 billion, according to the Foundation. Speaking during the project unveiling programme organised in the Capital today, Sitaram Kattel (known as Dhurmus, his television serial name) said, “The project is being built to give a picture of Nepal which will facilitate in promoting tourism.
बालकृष्ण ढुंगेल पक्राउ, माओवादीमा खैलाबैला, प्रचण्डले बोलाए आकस्मिक बैठक ! (हेर्नुहोस भिडियो)
The Central Investigation Bureau of Nepal Police has arrested Maoist leader Bal Krisha Dhungel who has been convicted of murder of Ujjan Kumar Shrestha of Okhaldhunnga. Dhungel will be handed over to the court, a police source said. “He’s been arrested as per ApexCourt’s order. However, pressure is pouring in from Maoists demanding release,” the source said. Dhungel's arrest comes after a writ filed against IGP Prakash Aryal in the ApexCourt.
उच्च रक्तचाप घटाउनका लागि पिउनुहोस यो जुस ? जसले तपाईंको उच्च रक्तचापलाई सजिलै घटाउंछ ! (हेर्नुहोस भिडियो)
Only a Glass of This Juice will Remove Clogged Arteries And Control Blood Pressure. Many people around the world suffer from this health problem, especially Americans. High levels of LDL cholesterol may be the main reason for cardiovascular problems: heart disease and heart attacks.
तपाईको राशिफल हेर्नुहोस, आज कार्तिक १५ गते बुधबार द्वादशी, शुक्ल पक्ष !
Thursday is dedicated to alleviating the bad influence of Lord S hani. The Vrat on this day is mainly observed by those people who believe in Hindu astrology. Black is the color of the day and people visit Shani shrine or Navagraha shrines. Food is only consumed once on the day. Saturday Fasting Dedicated To Hindu God Shani and Hanuman Talk about Shani or Sani to a Hindu and the first re action will be fear and then the mentioning of ill effects and troubles. Shani is dreaded by Hindus, especially by those who believe in astrology. Many people observe an Upvaas or fast to avoid the adversities and misfortunes on Shanivar or Saturday. It is believed that those who have the blessing of Lord Hanuman are protected from the wrath of Shani. Therefore many people make it a point to worship Hanuman at home or in temples. Black is the preferred color on Thursday. Shani, one of the Navagrahas, is worshipped in numerous temples and there are also temples exclusively dedicated to Sani. Devotees who are observing Shanivar Vrat usually visit Shani shrines. Black colored items like sesame til, sesame oil, black clothes, and black gram whole are offered to Shani. It must be noted here that the color of the idol of Shani is always black in color. Those devotees who fast on Saturday only take a single meal that too in the evening after prayers. Food prepared usually consis ts of sesame til or black gram or any other black colored food item. Salt is avoided by many on the day.
अदालतको फैसलाको आठ वर्षपछि माओवादी पूर्व सभासद् बालकृष्ण ढुंगेल पक्राउ !
The Central Investigation Bureau (CIB) of Nepal Police has arrested Maoist leader Bal Krisha Dhungel who has been convicted of murder of Ujjan Kumar Shrestha of Okhaldhunnga. Dhungel will be handed over to the court, a police source said. “He’s been arrested as per the Apex Court’s order. However, pressure is pouring in from Maoist leaders demanding his release,” the source said. Dhungel's arrest comes after a writ filed against IGP Prakash Aryal at the Apex Court.
Exclusive- मेरो छोरा गाँजा र ड्रग्सको कुलतमा फसेको रहेछ- साकारकी आमाको खुलाशा(भिडियो सहित) नेपाल आएपछि आमासंगै साकार पनि मिडियामा ?
Sydney Based Rapper of Nepal, Sacar Adhikari is popular for his few of his songs. His album ‘Tathasthu’ could get popular among the rap-loving youths of the country. In fact, people started noticing him from his performance in Rawbarz. It was a rap battle program initiated by late Yama Buddha. Rawbarz was able to give birth to some of the rappers like Aashish Rana, Balen, Uniq Poet and Sacar. However, with the death of Yama Buddha, this popular program came to an end.
नेपालको कान्छा पत्रकार सुजन आचार्य फेरी एकपटक मिडियामा आएका छन् । टेलिभिजन लाईभ गरेर रबि लामिछानेको रेकर्ड तोड्न लागेका सुजनलाई यसैबिच फोनबाट धम्की आएको बताएका छन् । उनको यो खुलाशासंगै भिडियो भाईरल बनेको छ । हेर्नुस भिडियो:
Lamichhane stayed on the air for more than 62 hours during a live broadcast by News24 Television. To set the record for the longest talk show, he interviewed politicians, journalists, and celebrities on the theme “Buddha was born in Nepal”, and took phone calls from viewers. The previous record was set by two Ukrainian presenters who stayed on the air for 52 hours in 2011.
He hosts a show by the name “Ma Rastrako Sewak” on the internet, and hosted a show on Nepal Television before moving to the U.S.[3] He also wrote lyrics for Nabin K Bhattarai’s song Timilai Maan Parauchu.[citation needed] he is now hosting the show called (Sida Kura Janta Sanga) a.k.a. Straight Talk With People in news24 television and is so fruitful in solving problems related to the social issues and daily life.[4]His show Sida Kura Janta Sanga is one of the popular and effective talk show in Nepal and also one of most popular show in Nepali Television reaching it’s 100th episode and many much to come.
यसरी कमाउँछिन् ८ बर्षकी बालिकाले मासिक डेढ करोड >>>{भिडियो सहित}
YouTube stars are becoming more and more like Hollywood celebrities, with hordes of screaming fans and generous incomes.
But it turns out that they may be making even more money than you think.
AdAge recently published a ranking of the top YouTube stars according to their estimated monthly earnings.
The data was compiled by Outrigger Media, who focused on the top-earning channels in two genres: beauty and style, and food and cooking.
The top earner in the food and cooking genre is a channel called CharlisCraftyKitchen, which features videos of an 8-year-old named Charli sharing baking tips.
हेर्नुहोस् कसरी हुन्छ घुसको बार्गेनिङ? लाईसेन्स लिनेलाई जनावरको झै व्यवहार - आजको बिशेष 'सिधा कुरा जनतासंग' (भिडियो हेर्नुहोस)
The program Sidha Kura Janata Sanga is most popular television program in the country. Who is celebreting 100th episode today. The concept of the program is designed by renowned television personality Rabi Lamichhane which follow same concept of sidha kura pradhanmantri sanga. This program not only talks about social circumtance but also try to solve throuh television. They are highly focus on all the bad activities around or society.
News making is the act of making the news or doing something that is considered to be newsworthy. When discussing the act of news making, scholars refer to specific models. Five of these models are the Professional Model, Mirror Model, Organizational Model, Political Model, and Civic Journalism Model.
The Professional Model is when skilled peoples put certain events together for a specific audience. The reaction of the audience is influential because it can determine the impact that the particular article or newspaper has on the readers. The Mirror Model states that news should reflect reality. This model aims to focus on particular events and provide accuracy in reporting.
The Organizational Model is also known as the Bargaining Model. It focuses on influencing various news organizations by applying pressures to governmental processes. The Political Model outlines that news represents the ideological biases of the people as well as the various pressures of the political environment.
This model mainly influences journalists and attempts to promote public opinion. The Civic Journalism Model is when the press discovers the concerns of the people and uses that to write stories. This allows the audience to play an active role in society.
Models of news making help define what the news is and how it influences readers. But it does not necessarily account for the content of print news and online media. Stories are selected if they have a strong impact, incorporate violence and scandal, are familiar and local, and if they are timely.
This program is broadcasted live on every Tuesday, Thursday and Saturday for 45 minutes from 20:45 to 21:30. We are uploading every single episode from this webpage. watch it down below:
अध्यक्ष यादवविरुद्ध राजपा नेताद्वारा वागी उम्मेदवारी
आगामी मंसिरमा हुने प्रतिनिधिसभा र प्रदेशसभा निर्वाचनका लागि गठबन्धनका नेताहरुले केन्द्रमा बसेर सिट बाँडफाँड गरेर सार्वजनिक गरेलगत्तै असन्तुष्टि जनाउँदै संघीय समाजवादी फोरम नेपालका अध्यक्ष उपेन्द्र यादवविरुद्ध राजपाका एक नेताले वागी उम्मेदवारीको घोषणा गरेका छन् ।
सप्तरी निर्वाचन क्षेत्र नं २ बाट प्रतिनिधिसभाका लागि फोरम नेपालका अध्यक्ष उपेन्द्र यादवको उम्मेदवारी निश्चित भएपछि राजपाका सहमहामन्त्री जयप्रकाश ठाकुरले स्वतन्त्र उम्मेदवारीको घोषणा गर्नुभएको हो ।
राजविराजमा मंगलबार साँझ आयोजित पत्रकार सम्मेलनमा ठाकुरले पार्टीको गलत निर्णयविरुद्ध आफूले स्वतन्त्र उम्मेदवारीको घोषणा गर्दै पार्टीको सहमहामन्त्रीलगायत साधारण सदस्यसमेत परित्याग गरेको बताउनुभयो ।
यसअघि दोस्रो संविधानसभाको निर्वाचनमा तत्कालीन सप्तरी क्षेत्र नम्बर ३ बाट उम्मेदवारी दिएर पराजित हुनुभएका ठाकुर पछिल्ला मधेश आन्दोलनमा निकै सक्रिय रहनुभएको थियो ।
उहाँ आफूलाई प्रतिनिधिसभाको टिकट दिइने भन्दै चुनावको तयारीमा जुट्नुभएको थियो । तर ठाकुर आकांक्षी रहेको निर्वाचन क्षेत्रमा राजपाले संघीय फोरम नेपाललाई दिएपछि ठाकुरले गठबन्धनले गरेको बाँडफाँड बाहिर आएलगत्तै स्वतन्त्र उम्मेदवारी दिने घोषणा गर्नुभएको हो ।
त्यस्तै, गत शनिबारदेखि टिकटका लागि राजविराजमा आमरण अनशनमा बस्नुभएका राजपाका क्षेत्रीय सभापति लक्ष्मण यादवले समेत प्रदेशसभाका लागि मंगलबारै स्वतन्त्र उम्मेदवारी दिने घोषणा गर्नुभएको राजपाका सहमहामन्त्री ठाकुरले राससलाई जानकारी दिनुभयो ।
निष्ठावान र सक्रिय कार्यकर्तालाई पाखा लगाई पार्टीले टिकट वितरणमा भेदभाव गरी नातावाद, पहुँच र व्यक्तिवादका आधारमा टिकट वितरण गरेको भन्दै शुरु गरेको अनशन यादवले मंगलबारदेखि स्थगित गर्नुभएको छ ।
अनशन स्थगित गरेपछि क्षेत्र नम्बर २ (ख) बाट उहाँले प्रदेशसभामा आफूले स्वतन्त्र उम्मेदवारी दिने घोषणा गर्नुभयो । क्षेत्र नम्बर २ को (ख) बाट राजपाका महासचिव मनिष सुमनको उम्मेदवारी परेको राजपाबाट बुझिएको छ ।
यता बागी उम्मेदवारी दिएकालाई पुनः पार्टीमा फर्काउने प्रयास भइरहेको राजपा नेता गजेन्द्र मण्डलले बताउनुभयो ।
भागबण्डा नमिल्दा एमालेमा आमरण अनशन
यसैबीच, वाम गठबन्धनले सप्तरीको दुई÷दुई वटा प्रतिनिधिसभाका लागि सिट बाँडफाँड गर्दा एमालेका जिल्ला युवा नेताले असन्तुष्टि जनाउँदै मंगलबारदेखि आमरण अनशन बसेका छन् ।
दोस्रो चरणको प्रतिनिधिसभा तथा प्रदेशसभा निर्वाचनमा एमाले बलियो पार्टी भएको क्षेत्रमा माओवादी केन्द्रलाई उम्मेदवारी दिएको भन्दै जिल्ला सदस्य दुर्गानन्द ठाकुर, अखिलेश झा, सलिम राइन मियाँ र अनेरास्ववियुका जिल्ला अध्यक्ष ललित रजकसहितले अनशन थालेका छन् ।
राजविराजस्थित नेकपा (एमाले)को जिल्ला पार्टी कार्यालयमा अनशन बसेका उनीहरुले एमाले सप्तरी र प्रदेश कमिटीले प्रतिनिधिसभा निर्वाचन क्षेत्र नम्बर १ का लागि सर्वसम्मतरुपले सिफारिस पठाएको केन्द्रीय सदस्य एवं जिल्ला इञ्चार्ज सुमनराज प्याकुरेलले उम्मेदवारी पाउनुपर्ने माग गरेका छन् ।
एमाले केन्द्रीय सदस्य प्याकुरेल क्षेत्र नम्बर १ बाट उम्मेदवारी दिने तयारीमा रहनुभएको थियो । तर यो क्षेत्रमा वाम गठबन्धनले माओवादी केन्द्रका अशोककुमार मण्डल (अमर)लाई प्रतिनिधिसभाको उम्मेदवार बनाउने निर्णय गरेको छ ।
मण्डल यसअघि दोस्रो संविधानसभा निर्वाचनमा सप्तरी क्षेत्र नम्बर २ बाट निर्वाचित हुनुभएको थियो । एमालेका युवा नेताले भने प्याकुरेललाई यस क्षेत्रमा नदिइएकाले बाध्य भएर आफूहरु भोक हडतालमा बस्नुपरेको बताएका छन् ।
राजविराजस्थित एमालेको पार्टी कार्यालयमा भोक हडताल बसेका उनीहरुले प्याकुरेललाई टिकट नदिएसम्म अनसन बसिरहने बताए ।
आठ महिनामा पैँसठ्ठी कैदीबन्दीको मृत्यु
नेपालमा आठ महिनामा ६५ कैदीबन्दीको मृत्यु भएको छ ।
कारागार व्यवस्थापन विभागले दिएको जानकारीअनुसार विसं २०७३ फागुनदेखि हालसम्म ६५ जनाको मृत्यु भएको हो । विभागले २०७३ फागुन २६ गतेदेखि मात्र मृत्यु भएका कैदीबन्दीको विवरण राख्न शुरु गरेको हो ।
केन्द्रीय कारागार, जगन्नाथ देवलमा १३, सुनसरीको झुम्का कारागारमा नौ, जिल्ला कारागार चितवनमा आठ, मोरङ कारागारमा सात, बर्दियामा दुई, नख्खु दुई, इलाम दुई, महोत्तरी दुई, संखुवासभा दुई, झापा दुई, म्याग्दी एक, डिल्लीबजार एक, गोरखा एक, पर्सा एक र प्यूठानमा एकजनाको मृत्यु भएको छ ।
विभागका महानिर्देशक कृष्णचन्द्र घिमिरेले अधिकांश कैदीबन्दीको बिरामी भएपछि उपचारका लागि अस्पतालमा भर्ना गरेर उपचार गर्दागर्दै निधन भएको जानकारी दिनुभयो ।
“कैदीबन्दीलाई सामान्य रोग लागे उपचार कारागारभित्रै गर्छौं, जटिल समस्या देखा परे सम्बन्धित जिल्लाका अस्पताल वा काठमाडौँका ठूला अस्पतालमा पठाउँछौँ, अधिकांशको उपचारका क्रममा निधन भएको हो,”– महानिर्देशक घिमिरेले भन्नुभयो ।
मृत्यु भएका ६५ जनामध्ये एक जनामात्र बन्दीगृहभित्र मृत्यु भएको विभागले जनाएको छ । हाल नेपालका ७२ जिल्लाका ७४ कारागारमा १८ हजार संख्यामा कैदीबन्दी रहेका छन् ।
वाम गठबन्धन : यसरी टुंगियो सिट बाँडफाँट
कार्तिक १५, २०७४-एमाले र माओवादी केन्द्रले दोस्रो चरणको प्रतिनिधिसभा तथा प्रदेश सभा निर्वाचनका लागि क्षेत्र बाँडफाँट टुंग्याएका छन् । प्रत्यक्षतर्फ सिट टुंग्याउन सकस परेका झापा, चितवनसहितका जिल्लामा दुवै दलका शीर्ष नेतृत्वबीच सहमति जुटेको हो । सिट बाँडफाँट टुंगिएपछि उम्मेदवारका लागि दलको बैठक मंगलबार रातिसम्म बसेको थियो । झापा, चितवन, दाङ्ग, सल्यान, दैलेख र उदयपुरको सिट विभाजनमा समस्या देखिएको थियो । प्रतिनिधिसभाका १२८ र प्रदेशका २५६ सिटमा आगामी मंसिर २१ गते दोस्रो चरणमा चुनाव हुँदैछ । चितवन २ बाट एमालेका जिल्ला अध्यक्ष कृष्णभक्त पोखरेल उम्मेदवार हुने भएका छन् । सोही क्षेत्रमा दावी गरेका माओवादी केन्द्रका नेता रामबहादुर थापालाई काठमाडौं–१० बाट उठाउने सहमति भएको छ । उक्त क्षेत्रबाट यसअघि माओवादी अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल उठेका थिए । पहिलो संविधानसभा चुनावमा दाहालले उक्त क्षेत्रबाट जितेका थिए । पछिल्लो संविधानसभामा भने कांग्रेसका नेता राजन केसीसँग हारेका थिए । उक्त क्षेत्रमा एमालेबाट प्रस्तावित नेता सुरेन्द्र मानन्धरको नाम भने समानुपातिकमा परेको छ । उनी यसअघि पनि दाहालसँग प्रतिस्पर्धा गरेका थिए ।
सल्यानमा पनि मंगलबार टुंगो लागेको छ । प्रतिनिधिसभामा एउटा निर्वाचन क्षेत्र भएको सल्यानमा दुवै दलले दावी गरेका थिए । लामो बहस र छलफलपछि प्रतिनिधिसभामा माओवादी केन्द्र र प्रदेशका क र ख दुवैमा एमालेका उम्मेदवार उठ्ने भएका छन् । प्रतिनिधिसभामा माओवादी केन्द्रले मन्त्री टेकबहादुर बस्नेतलाई उठाउने भएको छ । प्रदेशमा भने गठबन्धनका तर्फबाट एमाले नेता प्रकाश ज्वाला र गुलाबजंग शाह उठ्ने भएका छन् । एमालेले प्रदेश ६ को मुख्य मन्त्रीको प्रमुख दावेदारका रुपमा ज्वालालाई प्रदेश लगेको हो । यसअघि सांसद, प्रधानमन्त्रीका प्रमुख राजनीतिक सल्लाहकार र संसदमा अर्थ समितिका सभापति समेत रहेका ज्वालालाई मुख्य मन्त्रीमा उठाउने एमालेको तयारी छ ।
दाङ २ मा एमाले स्थायी समिति सदस्य शंकर पोखरेल र माओवादी नेता कृष्णबहादुर महराबीच को उठ्ने भन्ने विवाद पनि दुवै दलका शीर्ष नेतृत्वले टुंग्याएका छन् । पोखरेललाई गठबन्धनका तर्फबाट प्रदेश ५ को मुख्य मन्त्री बनाउने समझदारीपछि उनी प्रदेशमा उठ्ने भएका छन् । ‘मलाई मुख्य मन्त्रीको प्रस्ताव प्रचण्डजीले नै राख्नुभयो । मैले हाम्रो पार्टी अध्यक्षको मुहारमा हेरें । उहाँले पनि झन् बल गरी मुख्य मन्त्रीकै लागि आग्रह गर्नुभयो’, नेता पोखरेलले भने, ‘मैले पनि शीर्ष नेतृत्वको आग्रह स्वीकार्दै प्रदेशमा जाने निधो गरें ।’
झापा माओवादीले आफ्ना स्थापित नेताका लागि सुनिश्चित हुनुपर्ने लबिङ गर्दै आएको थियो । क्षेत्र नम्बर १ र ३ मा दुवै दलबीच विवाद थियो । मंगलबार झापाको पनि टुंगो लागेको एमाले स्थायी समिति सदस्य सुरेन्द्र पाण्डेले जानकारी दिए । उनका अनुसार झापा १ मा माओवादी तथा २, ४ र ५ एमालेले लिने सहमति भएको छ । ३ मा भने बाम गठबन्धन र राप्रपाबीच सहकार्य हुने भएको छ । क्षेत्र ३ बाट राप्रपाका महामन्त्री राजेन्द्र लिङदेनलाई वाम गठबन्धनले सघाउने छ । राप्रपालाई सुरुमा कांग्रेसले सघाउने भनिएपनि अन्तिममा उक्त क्षेत्रबाट कांग्रेसका नेता कृष्ण सिटौलाले उम्मेवारी दिने भएका छन् । क्षेत्र १ मा भने माओवादीका नेता एवं पूर्व सञ्चारमन्त्री राम कार्की उठ्ने छन् । क्षेत्र २ मा एमालेबाट पूर्व कानुनमन्त्री अग्नी खरेल वा पवित्रा खरेलमध्ये एक जनाले टिकट पाउने भएका छन् । क्षेत्र ४ बाट एमालेका एलपी साँवा र ५ बाट एमाले अध्यक्ष केपी ओलीको टुंगो लागिसकेको छ ।
सुर्खेतमा प्रतिनिधिसभाका दुवै क्षेत्रमा एमाले तथा प्रदेशमा माओवादीले पाउने गरी टुंगो लागेको छ । त्यस्तै, दैलेखमा प्रतिनिधिसभाका २ क्षेत्रमा एमालेका उम्मेदवार हुनेछन् । माओवादीले भने प्रदेशमा १ को क मा टिकट पाउने भएको छ । टुंगो लाग्न नसकेको उदयपुरका सम्बन्धमा भने मंगलबार रातिसम्म छलफल चलिरहेको नेताहरुले जानकारी दिएका छन् ।
नेपाली फिल्ममा पारिश्रमिक हिरोलाइ धेरै, हिरोइनलाइ कम ! कसको पारिश्रमिक कति छ त ? (हेर्नुहोस भिडियो)
Why the actors are paid more than the actress? Here in this video you can see the list of those actress who were paid less than the actors. In the list we can see the talk with Samragyee, Pooja, Namrata.
गणेश भजन - "जय गणेश, जय गणेश, जय गणेश देवा। माता जाकी पार्वती, पिता महादेवा..." (हेर्नुहोस भिडियो)
In Hinduism, each day of a week is dedicated to a particular god in the Hindu pantheon. Apart from the special Vratas and Upvaas, many Hindus also fast on a particular day in a week. Each day in a week has a specialty and there are numerous folklores associated with the fasting observed on the days of a week. Tuesday is dedicated to Lord Ganesha, Durga, Goddess Kali and Lord Hanuman. Most devotees visit Devi and Hanuman shrines. Those people who fast avoid taking food containing salt at night.
तपाईको राशिफल हेर्नुहोस, आज कार्तिक १५ गते बुधबार द्वादशी, शुक्ल पक्ष !
Thursday is dedicated to alleviating the bad influence of Lord S hani. The Vrat on this day is mainly observed by those people who believe in Hindu astrology. Black is the color of the day and people visit Shani shrine or Navagraha shrines. Food is only consumed once on the day. Saturday Fasting Dedicated To Hindu God Shani and Hanuman Talk about Shani or Sani to a Hindu and the first re action will be fear and then the mentioning of ill effects and troubles. Shani is dreaded by Hindus, especially by those who believe in astrology. Many people observe an Upvaas or fast to avoid the adversities and misfortunes on Shanivar or Saturday. It is believed that those who have the blessing of Lord Hanuman are protected from the wrath of Shani. Therefore many people make it a point to worship Hanuman at home or in temples. Black is the preferred color on Thursday. Shani, one of the Navagrahas, is worshipped in numerous temples and there are also temples exclusively dedicated to Sani. Devotees who are observing Shanivar Vrat usually visit Shani shrines. Black colored items like sesame til, sesame oil, black clothes, and black gram whole are offered to Shani. It must be noted here that the color of the idol of Shani is always black in color. Those devotees who fast on Saturday only take a single meal that too in the evening after prayers. Food prepared usually consis ts of sesame til or black gram or any other black colored food item. Salt is avoided by many on the day.
लाइभ कार्यक्रममै रोए धुर्मुस सुन्तलि, आफुलाई लागेको आरोपबारे बोल्दै यसो भने हेर्नुहोस् भिडियो
आपतको समयामा पुकारीने नाम हो हे भगवान । जब आपतको बेला मानिस नै भगवानको रुपमा उभिन्छ तब साच्चिनै उ भगवानको ठाउमा नै रहन्छ । एक ठाउमा मात्र होइन हरेका ठाउमा जब समस्या र बिपत्तीको नाम आउछ तब त्यहाँ पुग्छ पहिले त्यहा पुग्छन् अहिलेका भगवान धुर्मुस सुन्तली । मैले यहा आएर धुर्मुस र सुन्तलीलाई भग्वान भनदिए कतै तपाई आपत्तित परेन ?
कलाकारिता गर्दा गर्दै समाजसेवा गर्न सुरु गरेर धेरैको लागि भगवान बन्न पुगेका धुर्मुस सुन्तलिले एक लाइभ कार्यक्रममा आँसु झारेका छन् । आफुमाथि लागेको बिभिन्न आरोपहरुको उत्तर दिदै उनिहरुले आफुमा गलत सोच (कुबुद्धि ) राख्ने सोचाई आएको दिनमा आफु धर्तिमै नरहने बताएका छन् । उनिहरुको जवाफ उनिहरुकै मुखवाट सुन्न हेर्नुहोस यो भिडियो
नेपाललाई समृद्द बनाउने नेपाली कांग्रेसको पहलबाट आफू उत्साहित भएर कांग्रेसमा प्रवेश गरेको हुँ - बिलिनियर बिनोद चौधरी
उद्योगपति विनोद चौधरीले समृद्ध नेपाल बनाउने नेपाली कांग्रेसको पहलबाट आफू उत्साहित भएर कांग्रेसमा प्रवेश गरेको बताएका छन्। मंगलबार प्रेस विज्ञप्ति प्रकाशित गरी उद्योगपति चौधरीले विश्वमा लोकतान्त्रिक शासन पद्धती र खुलाबजार अर्थतन्त्र विवादरहित विषय भएको र उक्त अभियानमा आफूलाई सरिक बनाउन प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवाले अवसर दिएको भन्दै प्रसन्नता व्यक्त गरेका छन्।
‘आफ्नो जीवनकालमा समृद्ध नेपाल देख्ने मेरो सपना हो। यसलाई तपाई हामी सबैले हाम्रो साझा एजेण्डा बनाउनुपर्छ र यसका लागि आ–आफ्नो ठाउँबाट योगदान गर्नुपर्छ, चौधरीले विज्ञप्तिमा भनेका छन्, ‘यो सपना साकार पार्न म आफ्नो तर्फबाट कुनै कसर बाँकी राख्नेछैन। नेपाली कांग्रेस पार्टीबाट सार्वजनिक गरिएको सो आव्हान तथा पहलबाट म झनै उत्साहित भएको छु।’
आजको विश्वमा लोकतान्त्रिक शासन पद्धति र खुलाबजार अर्थतन्त्र विवादरहित विषय भएको उल्लेख गर्दै चौधरीले भनेका छन्,‘ यही बाटो मार्फत् विश्वले आर्थिक समृद्धि हासिल गर्न सम्भव भएको छ भने नेपाल अपवाद बन्न सक्दैन। यस वृहत्तर सोंचको एक सहयोगी बन्ने अवसर प्रदान गर्नु भएकोमा म सम्माननीय प्रधानमन्त्रीज्यू र नेपाली कांग्रेसको नेतृत्व गणप्रति आभार व्यक्त गर्दछु।’
समृद्ध नेपाली, समृद्ध समाज र समृद्ध राष्ट्र निर्माण गर्नु नेपालीको साझा लक्ष्य रहेको चौधरीले बताएका छन्। ‘पहिलो संविधानसभामा प्रतिनिधित्व गरिरहदा मैले समृद्ध नेपाल निर्माणका लागि उदार अर्थव्यवस्था एवं गतिशिल निजी क्षेत्रको पक्षमा सदनभित्र र सार्वजनिक रुपमा पनि संघर्षरत रहें। फरक–फरक पृष्ठभुमीबाट आएका सभासदहरुको उपस्थिती रहेको उक्त संविधानसभामा मेरा सम्पूर्ण प्रयास भावी संविधानमा आर्थिक विकासमा नकारात्मक प्रभाव पर्ने गरि कुनै बुँदा नलेखियोस् भन्नेतर्फ केन्द्रित थियो।’ु
राष्ट्रिय एवं अन्तर्राष्ट्रिय मञ्चहरूमार्फत् राष्ट्रको प्रतिष्ठा अभिवृद्धि र लगानी प्रवर्धनलाई आफूले प्रमुख एजेण्डा बनाउदै आएको उल्लेख गर्दै चौधरीले विज्ञप्तिमा भनेका छन, ‘यस्ता मञ्चहरुमा मेरो जोड नेपाल र नेपालीको स्वाभिमान एवं समुन्नत नेपाली अर्थतन्त्रको विकासमा केन्द्रित रहने गर्दछ। वल्र्ड इकोनोमिक फोरम देखि फोब्र्ससम्मका विश्वविख्यात अन्य फोरमहरुमा पनि नेपाललाई दक्षिण एसियाको नमूना राष्ट्रका रुपमा स्थापित गर्न सम्भव छ भन्ने बारेमा मैले अन्तर्राष्ट्रिय जगतको ध्यानकर्षण गराउदै आएको छु।’
कांग्रेसका सभापति एवं प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवाले पत्रमार्फत् आफूमाथि सद्भाव दिएको भन्दै चौधरीले कृतज्ञता व्यक्त गरेका छन। ‘यसबाट मलाई नेपालको नयाँ उचाईको आर्थिक विकासमा आफ्नो क्षमताले भ्याएसम्म योगदान गर्न हौसला मिलेको छ,’ विज्ञप्तिमा भनिएको छ,‘यो हौसला एवं सद्भाव व्यक्तिगत रुपमा मात्रै नभई उद्यम, व्यवसायको माध्यमद्वारा राष्ट्रको आर्थिक विकासमा योगदान पु¥याइरहनु भएका सम्पूर्ण महानुभावप्रति समर्पित छ भन्ने मैले बुझेको छु।’
२०४६ सालको राजनीतिक परिवर्तनपछि नेपालको दीर्घकालिन आर्थिक रुपान्तरणको प्रारम्भिक चरणमा आफुले नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघको उपाध्यक्ष एवं अध्यक्षका हैसियतले तत्कालीन प्रधानमन्त्रीद्वय स्व.कृष्णप्रसाद भट्टराई र स्व. गिरिजाप्रसाद कोइरालासँग काम गर्ने शौभाग्य प्राप्त गरेको कुरा पनि चौधरीले स्मरण गरेका छन्।
‘आर्थिक विकासका लागि निजी क्षेत्रको भूमिका सहायक हैन, अग्रणी हुनुपर्छ भन्ने मेरो धारणा सधै नै रहयो,’ चौधरीले भनेका छन, ‘अर्थतन्त्रको फराकिलो एवं उच्च वृद्धिका लागि निजी क्षेत्रलाई निर्णायक भूमिका दिइनुपर्छ भन्ने मान्यता स्थापित गर्न म संघर्षरत रहदै आएको छु। आर्थिक विकासको इन्जिननिजी क्षेत्र नै हो भन्ने सोंचलाई व्यवहारमा कार्यान्वयन गर्न मैले सक्दो योगदान पुर्याउनेछु।’ – अन्नपूर्णपोस्टबाट
नानी वावु देखी तन्नरीलाई घाटीमा टन्सील भएर हैरानी खेपी रहनु भएको छ भने अब यी उपाए अपनाउनुहोसनानी वावु देखी तन्नरीलाई घाटीमा टन्सील भएर हैरानी खेपी रहनु भएको छ भने अब यी उपाए अपनाउनुहोस
आधुनिक जीवनमा टन्सीलाईटीस अर्थात घाँटीको समस्याले प्राय: जसो घरका एक सदस्य खासगरी केटा-केटिहरुलाई बेलाबखतमा दुख: दिइरहेको हुन्छ । टन्सील शरीरको रोग प्रतिरोधात्मक प्रणालीको एक महत्वपूर्ण हिस्सा हो । जसले नाक र मुखबाट पसेका किटाणुहरुलाई नष्टगर्ने काम गर्दछ अर्थात यसले द्वारपालको काम गर्दछ भन्दा अतियुक्ती न होला ।
कहाँ हुन्छ टन्सीलाइटिस-
मुख ‘आँ’ गर्दा जिब्रोको फेदमा उपजिह्वा (किल्किले) को दुवै भागमा रहेको गाँठो रातो र सुन्निएको छ भने सम्झनुपर्छ व्याक्तिलाई टन्सीलाइटिस भएको छ । यदि दुवै भागको गाँठो सुन्निनु, दुख्नु र रातो भई पाक्नु र पिप जमेको अवस्थालाई अंग्रेजीमा टन्सीलाइटिस भनिन्छ ।
कारण-
टन्सील हुने कारणहरुमा सामान्यतया, बिटा-हेमोलाइटिक-स्ट्रेपटोकोक्कस, स्टेफिलो कोक्कस आउरस, नामक बेक्टेरियाले गर्दा हुने गर्दछ भने अन्य पूर्ववर्ती कारक तत्वहरुमा मुखको दन्त स्वच्छतामा कमि हुनु, पोषणयुक्त भोजनको अभाव, धेरै भिडभाड भएको बस्ति वा ठाँउमा बस्नु, स्वच्छ हवाको आवागमन हुने (भेन्टिलेसन) भएको कोठा नहुनु आदी ।
टन्सीलाइटिसको प्रकार- टन्सीलाइटिस दुई प्रकारको हुन्छ ।
(१) एक्युट टन्सीलाईटीस- यसमा एकातर्फको टन्सील्स सुन्निएर आउँछ, पछि अर्को भागको टन्सील पनि सुन्निन्छ । यसको आकार सुपारीको दाना जत्रो हुनसक्छ । किल्किले पनि सुनिएर रातो हुन्छ । खाने नली पनि सुन्निएर अवरुद्ध हुनसक्छ, जसले गर्दा खाने–पिउने बेलामा पीडा हुन्छ । बोल्न गाह्रो हुन्छ । टन्सीलको दर्द कानसम्म फैलिन सक्छ र १०३–१०४ डिग्री सेल्सियससम्म ज्वरो पनि आउन सक्छ । पहिलो अवस्थामा यदि उपचारले रोगमा कमि आएन भने बिस्तारै टन्सील पाक्छ र फुट्न पनि सक्छ ।
(२) क्रोनिक टन्सीलाइटिस- जुन व्याक्तिलाई बारम्बार टन्सीलको समस्या भईरहन्छ भने पछि यही क्रोनिक (जिर्णरोग) को रुपमा परिणित हुन्छ । क्रोनिक अवस्थाको टन्सीलाईटिसमा श्वास लिन र छोड्नमा पनि कठिनाइ हुन्छ, मुखबाट साँस लिनुपर्ने हुन्छ र साथै व्याक्तिमा घुर्ने समस्या पनि शुरु हुनसक्छ । घाँटी खस-खस गरि खोकिलाग्नु, घाँटी को लिम्फग्ल्याण्ड सुन्निनु, टन्सीलको आकार सधैंको लागि सामान्यभन्दा ठुलो देखिन्छ ।
लक्षण- टन्सील सुन्निनु, खाना–पानी निल्न गाह्रो हुनु, भोक नलाग्नु, खाने कुराको स्वाद नहुनु, श्वास फेर्न अफ्ठ्यारो हुनु ।
स्वास गन्हाउनु, टाउको दुख्नु, कान दुख्नु, स्वरमा परिवर्तन आउनु वा स्वर भासिनु, ज्वरो आउनु र शरीर दुख्नु आदी ।
जटिलता- टन्सील पाक्नु, रिमयुटिक फिबर हुनु, किड्नी सुन्निनु आदि जस्ता कमप्लिकेशनहरु आउन सक्छ ।
उपचार- एलोप्याथिमा एन्टिबायोटिक दिईन्छ यसबाट भएन भने अपरेशन गर्ने सल्लाह सम्बन्धित चिकित्सकबाट दिइन्छ ।
होमियोप्याथिक औषधिको प्रयोगले टन्सीलाइटिस जरैबाट पूर्णरुपले निर्मुल हुनसक्छ । सर्जरीको आवश्यकता पर्दैन । अत: त्यस्ता रोगी जो अपरेशन नगराई औषधिबाट नै ठिक हुन चाहन्छन् वा सानै उमेरका बाल-बालिकाहरु, मधुमेहका रोगी अथवा हृदयरोगबाट पीडित रोगी जसलाई टन्सीलको समस्या छ भने एकपटक होमियोप्याथिक उपचार गराएर हेर्न सक्नुहुन्छ ।
सल्लाह- टन्सीलको शुरुवातमा एकगिलास पानीमा एक चुटकी नुन हालेर गार्गिल गर्दा गलाको सुजनमा धरै लाभदायक हुन्छ ।
टन्सीलाईटिसमा ठोस खानेकुरा निल्न कष्ट हुन्छ त्यसर्थ पातलो झोलिय पदार्थ जस्तै– दुध, फलफुलको रस, बार्ली, साबुदाना, दलिया, शाकाहारी या मान्साहारी सुप खानु पर्छ । खानामा नुन नहालेको उमालेको सब्जीहरु खानाले टन्सील चाँडै आराम हुनमा सहयोग पुर्याुउँछ ।
डिहाईड्रेशन हुन नदिनको लागी प्रसस्तमात्रामा मन तातो पानी खाने । घामलाग्ने तथा शुद्ध हवा आउने कोठामा बस्नु पर्छ । ज्वरो को अवस्थामा आराम गर्ने । धुमपान न गर्ने । पिरो, अमिलो, गुलियो, बढि तेल र मसाला हालेको सब्जी , अमिलो, चिसो, दहि, महि को सेबन गर्नु हुदैन । गरम पर्दाथको सेवन गरेपछि लगते चिसो पेयपदार्थको सेवन कदापि गर्नु हुदैन ।
कहाँ हुन्छ टन्सीलाइटिस-
मुख ‘आँ’ गर्दा जिब्रोको फेदमा उपजिह्वा (किल्किले) को दुवै भागमा रहेको गाँठो रातो र सुन्निएको छ भने सम्झनुपर्छ व्याक्तिलाई टन्सीलाइटिस भएको छ । यदि दुवै भागको गाँठो सुन्निनु, दुख्नु र रातो भई पाक्नु र पिप जमेको अवस्थालाई अंग्रेजीमा टन्सीलाइटिस भनिन्छ ।
कारण-
टन्सील हुने कारणहरुमा सामान्यतया, बिटा-हेमोलाइटिक-स्ट्रेपटोकोक्कस, स्टेफिलो कोक्कस आउरस, नामक बेक्टेरियाले गर्दा हुने गर्दछ भने अन्य पूर्ववर्ती कारक तत्वहरुमा मुखको दन्त स्वच्छतामा कमि हुनु, पोषणयुक्त भोजनको अभाव, धेरै भिडभाड भएको बस्ति वा ठाँउमा बस्नु, स्वच्छ हवाको आवागमन हुने (भेन्टिलेसन) भएको कोठा नहुनु आदी ।
टन्सीलाइटिसको प्रकार- टन्सीलाइटिस दुई प्रकारको हुन्छ ।
(१) एक्युट टन्सीलाईटीस- यसमा एकातर्फको टन्सील्स सुन्निएर आउँछ, पछि अर्को भागको टन्सील पनि सुन्निन्छ । यसको आकार सुपारीको दाना जत्रो हुनसक्छ । किल्किले पनि सुनिएर रातो हुन्छ । खाने नली पनि सुन्निएर अवरुद्ध हुनसक्छ, जसले गर्दा खाने–पिउने बेलामा पीडा हुन्छ । बोल्न गाह्रो हुन्छ । टन्सीलको दर्द कानसम्म फैलिन सक्छ र १०३–१०४ डिग्री सेल्सियससम्म ज्वरो पनि आउन सक्छ । पहिलो अवस्थामा यदि उपचारले रोगमा कमि आएन भने बिस्तारै टन्सील पाक्छ र फुट्न पनि सक्छ ।
(२) क्रोनिक टन्सीलाइटिस- जुन व्याक्तिलाई बारम्बार टन्सीलको समस्या भईरहन्छ भने पछि यही क्रोनिक (जिर्णरोग) को रुपमा परिणित हुन्छ । क्रोनिक अवस्थाको टन्सीलाईटिसमा श्वास लिन र छोड्नमा पनि कठिनाइ हुन्छ, मुखबाट साँस लिनुपर्ने हुन्छ र साथै व्याक्तिमा घुर्ने समस्या पनि शुरु हुनसक्छ । घाँटी खस-खस गरि खोकिलाग्नु, घाँटी को लिम्फग्ल्याण्ड सुन्निनु, टन्सीलको आकार सधैंको लागि सामान्यभन्दा ठुलो देखिन्छ ।
लक्षण- टन्सील सुन्निनु, खाना–पानी निल्न गाह्रो हुनु, भोक नलाग्नु, खाने कुराको स्वाद नहुनु, श्वास फेर्न अफ्ठ्यारो हुनु ।
स्वास गन्हाउनु, टाउको दुख्नु, कान दुख्नु, स्वरमा परिवर्तन आउनु वा स्वर भासिनु, ज्वरो आउनु र शरीर दुख्नु आदी ।
जटिलता- टन्सील पाक्नु, रिमयुटिक फिबर हुनु, किड्नी सुन्निनु आदि जस्ता कमप्लिकेशनहरु आउन सक्छ ।
उपचार- एलोप्याथिमा एन्टिबायोटिक दिईन्छ यसबाट भएन भने अपरेशन गर्ने सल्लाह सम्बन्धित चिकित्सकबाट दिइन्छ ।
होमियोप्याथिक औषधिको प्रयोगले टन्सीलाइटिस जरैबाट पूर्णरुपले निर्मुल हुनसक्छ । सर्जरीको आवश्यकता पर्दैन । अत: त्यस्ता रोगी जो अपरेशन नगराई औषधिबाट नै ठिक हुन चाहन्छन् वा सानै उमेरका बाल-बालिकाहरु, मधुमेहका रोगी अथवा हृदयरोगबाट पीडित रोगी जसलाई टन्सीलको समस्या छ भने एकपटक होमियोप्याथिक उपचार गराएर हेर्न सक्नुहुन्छ ।
सल्लाह- टन्सीलको शुरुवातमा एकगिलास पानीमा एक चुटकी नुन हालेर गार्गिल गर्दा गलाको सुजनमा धरै लाभदायक हुन्छ ।
टन्सीलाईटिसमा ठोस खानेकुरा निल्न कष्ट हुन्छ त्यसर्थ पातलो झोलिय पदार्थ जस्तै– दुध, फलफुलको रस, बार्ली, साबुदाना, दलिया, शाकाहारी या मान्साहारी सुप खानु पर्छ । खानामा नुन नहालेको उमालेको सब्जीहरु खानाले टन्सील चाँडै आराम हुनमा सहयोग पुर्याुउँछ ।
डिहाईड्रेशन हुन नदिनको लागी प्रसस्तमात्रामा मन तातो पानी खाने । घामलाग्ने तथा शुद्ध हवा आउने कोठामा बस्नु पर्छ । ज्वरो को अवस्थामा आराम गर्ने । धुमपान न गर्ने । पिरो, अमिलो, गुलियो, बढि तेल र मसाला हालेको सब्जी , अमिलो, चिसो, दहि, महि को सेबन गर्नु हुदैन । गरम पर्दाथको सेवन गरेपछि लगते चिसो पेयपदार्थको सेवन कदापि गर्नु हुदैन ।
महिलाले प्रयोग गर्ने गर्भ निरोधक औषधीकोबारेमा त सुनिएको थियो । तर अव भने पुरुषले समेत अनैच्छिक गर्भ रोक्न कण्डोमको विकल्प खोज्न सक्ने भएका छन् । अव पुरुषले प्रयोग गर्न सक्ने गर्भ निरोधक गोली बजारमा उपलब्ध...
महिलाले प्रयोग गर्ने गर्भ निरोधक औषधीकोबारेमा त सुनिएको थियो । तर अव भने पुरुषले समेत अनैच्छिक गर्भ रोक्न कण्डोमको विकल्प खोज्न सक्ने भएका छन् ।
अव पुरुषले प्रयोग गर्न सक्ने गर्भ निरोधक गोली बजारमा उपलब्ध हुने भएको छ । पुरुषले प्रयोग गर्न सक्ने गोली उत्पादन गर्न बैज्ञानिकहरु सफल भएका छन् ।
बैज्ञानिकहरुले अहिले सम्म बनाइसकेको एच 2-ग्यामेनड्याजोलले पुरुषको विर्यमा रहेका शुक्राणुलाई विकाश हुन नदिने काम गर्छ ।
अमेरिकाको यूनिवर्सिटी अफ कन्सास मेडिकल सेन्टरमा प्रचजनन जीव बैज्ञानिक जोसफ ताशले यस्तो औषधीले पुरुषलाई पनि गर्भनिरोधक औषधी प्रयोग गर्न सहज बनाउने बताए ।
आफ्नो किड्नीको आफै ख्याल गरौ, यसरी पनि केही हद सम्म फेल हुन बाट बच्न सकिन्छ .
किडनी मानव शरिरकाे एउटा महत्वपूर्ण अंग हाे । तर हाम्राे अाफ्नै कारण र हाम्राे खानपाकाे अनियमितताका कारण किड्नी फेल हुने घटनाहरु हिजाअाज सामान्य जस्तै बनेकाे छ ।
किड्नी फेल हुनु भनेकाे किड्नी खुम्चनु हाे । किड्नीमा रहेकाे नेफ्राेन्स भन्ने अंगले शरिरलाइ नचाहिने अनावश्यक फाेहाेर पिसाबका रुपमा बाहिर पठाउने गर्दछ । तर किड्नी खुम्चिएकाे अवस्थामा नेफ्राेन्स थिचिनाले यसले राम्ररी फाेहाेर छान्न सक्दैन ।
यसाे हुँदा हाम्राे शरिरमा रहेकाे विषाक्त पदार्थ Creatinine र Urea का रुपमा रगतका माध्यमबाट शरिरमा फैलन्छ । यसैलाइ अाधुनिक अाैषधि विज्ञानले किड्नी फेल भएकाे भन्दछ । र यस अवस्थामा किड्नी फेर्ने बाहेक अर्काे बिकल्प याे विज्ञानसँग छैन ।
काली गेडी (परि गाेलभेडा ) जंगली बिही वा काकमाची लगायत ठाउँ अनुसार नेपालीमा सम्बाेधन हुने याे झार नेपालमा जताततै पाइन्छ ।
अंग्रेजीमा Common Night Shade र वैज्ञानिक नाम Solanum americanum mill भएकाे याे झारका ससाना दाना पाके पछि काला हुन्छन् र केटाकटीले यदाकदा खाने पनि गर्दछन् ।
याे वनस्पतीकाे पुरै बिरुवा उखलेर राम्ररी सफा गरि सफा ठाउँमा पिँध्ने र २० मि लि का दरले दिनकाे दुइ पटक तीन मिहना सम्म नियमित सेवन गर्नुहाेस । र यस पछि Sonography गराएर हेर्नुहाेस ।
नोट: माथि उल्लेखित स्वास्थ्य सम्बन्धि जानकारी विभिन्न अनलाइन तथा पत्र-पत्रिकाहरुबाट साभार गरिएको हो। यी बिषयवस्तुहरु केवल जानकारीको लागी मात्र यहाँहरु समक्ष प्रस्तुत गरेका हौँ। कुनै पनि स्वास्थ्य सम्बन्धि टिप्सहरु प्रयोग गर्नु भन्दा पहिला अनिवार्य रुपमा चिकित्सकको सल्लाह लिनुहोला। धन्नेबाद
हाम्रै आगन देखी वरीपरी पाईने बनजंगलको झार पनि कति धेरै औषधीयुत्त गुण, जानकारी लिनुहोस लज्जावत
लाजमान्ने झारको नामले पनि चिनिन्छ। यसको बानस्पतिक नाम भने माईमोसा पुदिका हो।हात वा अन्य कुनै बस्तुले छुने बित्तिकै यसको पात ओइलाएर बन्द हुने हुनाले यसलाई लाजवन्ति झार भनिएको हो। गाउँघरतिर यसलाई गाइबस्तुको घाँसको रुपमा पनि प्रयोग गरिन्छ।यस बाहेक यसलाई जडिबुटि वा औषधिको रुपमा पनि प्रयोग गर्न सकिन्छ।अभुमका हर्बल प्रा लि अहमदाबादका डाइरेक्टर डा दीपक आचार्य यहि झारको औषधिय गुणको बारेमा बिगत १५ बर्षदेखि भारतको बिभिन्न क्षेत्रमा रहेर अध्ययन गरिरहेका छन्।
भारतको सुदूर आदिवासी अंचल जस्तै पातालकोट (मध्यप्रदेश), डांग (गुजरात) र अरावली (राजस्थान)का आदिवासिहरुले कसरि परम्परागत रुपबाट यसलाई औषधिको रुपमा प्रयोग गर्दै आएका छन् र र यसले कसरि काम गर्छ भन्ने उनले अध्ययन गरेका छन् र यसलाई प्रमाणित गर्दैछन्।
भारतले नेपालमा आउने सिटामोलमा ज्यानमारा भाईरस
स्वस्था रहनु सबैको चाहना हो तर पनि रुघा खोकी ज्वरो आउनुलाई हामी सामान्य लिन्छौं । रुघा खोकी ज्वरो आउदा हामीलाई झट्ट सम्झिने औषधिको नाम हो “सिटामोल” । प्राय घरमा अटुट रुपमा राखिने औषधि पनि यहि नै हो ।
डाक्टरको परामर्श बिना नै हामी सिटामोल सेवन गर्ने गर्छौ र तत्काललाई आफ्नो स्वस्थ स्थितिमा सुधाकिन भाइरल भयो सिटामोल ? ज्यानमारा भाइरस “Machupo” को सिटामोल माथि आक्रमणर भएको महसुस गर्छौं ।सन् २०१७ को सुरुवात देखि नै एउटा प्यारासिटामोलको बारेमा एउटा ठुलो हल्ला चली रहेको छ जसले गर्दा औषधि उद्पादक कम्पनिलाई पनि टाउको दुखाईको बिषय बनेको छ तर यो दुखाई सिटामोल खाएर ठिक हुने खालको भने हैन ।
त्यसैले उद्पदक लाई सन्चो हुन खाने औषधि नै दुखाईको कारण बनेको छ ।भारतीय औषधि उद्पदक कम्पनि Apex Laboratories Private Limited ले बजारमा ल्याएको “P-500 Paracetamol” मा “Machupo Virus” पाइएको र यसको सेवन गरेमा ज्यान सम्म जाना सक्ने भनि सामाजिक सन्जाल मा भाइरल भै रहेको छ ।
अहिले पनि कति फेसबुक र अरु सामाजिक संजाल मार्फत यस विषयमा म्यासेजहरु पठाउने काम भै रहेको छ । सो म्यासेजमा उल्लेख भए अनुसार “P/500” नामक उक्त प्यारासिटामोल बजारमा नया आएको र धेरै सेतो अनि टल्किने खालको रहेको र सेवन नगर्न भनिएको छ । जसमा विश्व कै खतरानाक र ज्यानमारा “Machupo” भाइरस पाइएको भनिएको छ । जसको सेवन ले मानिसको ज्यान सम्म जाने भनिएको छ । सामाजिक संजालमा प्रचार भै रहेको यो हल्ला तल देखाइए अनुसार छ ।
हल्ला जसरि फ़ैल्याइए पनि यो समाचार निराधार रहेको र हल्ला मात्र रहेको भनिएको छ।अहिले सम्म यस औषधिको सेवनबाट कुनै पनि त्यस्तो घटना सार्बजनिक नभएको जनाइएको छ । भारत, सिंगापुर, मलेसिया लगायत देशहरुले यो सबै हल्लामा कुनै सत्यता नरहेको भनि पुष्टि गरेको छ ।
यस्तो भाइरसहरु औषधिमा बच्न सक्ने भए पनि लामो समय सम्म सुख्खा ठाउँमा रहन नसक्ने बिषेशाग्यहरु बताउछन् ।
डाक्टरको परामर्श बिना नै हामी सिटामोल सेवन गर्ने गर्छौ र तत्काललाई आफ्नो स्वस्थ स्थितिमा सुधाकिन भाइरल भयो सिटामोल ? ज्यानमारा भाइरस “Machupo” को सिटामोल माथि आक्रमणर भएको महसुस गर्छौं ।सन् २०१७ को सुरुवात देखि नै एउटा प्यारासिटामोलको बारेमा एउटा ठुलो हल्ला चली रहेको छ जसले गर्दा औषधि उद्पादक कम्पनिलाई पनि टाउको दुखाईको बिषय बनेको छ तर यो दुखाई सिटामोल खाएर ठिक हुने खालको भने हैन ।
त्यसैले उद्पदक लाई सन्चो हुन खाने औषधि नै दुखाईको कारण बनेको छ ।भारतीय औषधि उद्पदक कम्पनि Apex Laboratories Private Limited ले बजारमा ल्याएको “P-500 Paracetamol” मा “Machupo Virus” पाइएको र यसको सेवन गरेमा ज्यान सम्म जाना सक्ने भनि सामाजिक सन्जाल मा भाइरल भै रहेको छ ।
अहिले पनि कति फेसबुक र अरु सामाजिक संजाल मार्फत यस विषयमा म्यासेजहरु पठाउने काम भै रहेको छ । सो म्यासेजमा उल्लेख भए अनुसार “P/500” नामक उक्त प्यारासिटामोल बजारमा नया आएको र धेरै सेतो अनि टल्किने खालको रहेको र सेवन नगर्न भनिएको छ । जसमा विश्व कै खतरानाक र ज्यानमारा “Machupo” भाइरस पाइएको भनिएको छ । जसको सेवन ले मानिसको ज्यान सम्म जाने भनिएको छ । सामाजिक संजालमा प्रचार भै रहेको यो हल्ला तल देखाइए अनुसार छ ।
हल्ला जसरि फ़ैल्याइए पनि यो समाचार निराधार रहेको र हल्ला मात्र रहेको भनिएको छ।अहिले सम्म यस औषधिको सेवनबाट कुनै पनि त्यस्तो घटना सार्बजनिक नभएको जनाइएको छ । भारत, सिंगापुर, मलेसिया लगायत देशहरुले यो सबै हल्लामा कुनै सत्यता नरहेको भनि पुष्टि गरेको छ ।
यस्तो भाइरसहरु औषधिमा बच्न सक्ने भए पनि लामो समय सम्म सुख्खा ठाउँमा रहन नसक्ने बिषेशाग्यहरु बताउछन् ।
चलचित्र छक्का पन्जा २ रिलिजको क्रममा रहेको छ । सिनेमाको पहिलो गीत “एदाजु” पनि यूटूबमा हिट छ । सिनेमा छक्का पन्जा असोज १
चलचित्र छक्का पन्जा २ रिलिजको क्रममा रहेको छ । सिनेमाको पहिलो गीत “एदाजु” पनि यूटूबमा हिट छ । सिनेमा छक्का पन्जा असोज ११ गते रिलिज हुदैँ छ । स्वस्तिमाका बारेमा हामीले गरेको कुराकानीमा आधारीत सामग्री ।
गणितमा कमजोर मेरो जन्म धनकुटा भएपनि म हुर्केको काठमाडौँमा हो । मेरो जन्म २०५२ सालमा भएको हो । म त्यही दुई वर्षको हुदाँ यहाँ आएको हो । अहिले म २२ वर्षको भए । मेरो परिवारमा बाबा, ममी, दाई र भाई थियौ भने विवाह पछि घरमा निश्चल, निश्चलको बहिनी, आमा र बुबा छौ । मेरो बुबा आर्मी हो । बाबाको सिफ्टिङ्ग भईरह्न्थ्यो ।
बाबाको सिफ्टिङ्ग धनकुटामा भएको बेलामा म त्यही जन्मिए । मैले स्कुल २ वर्ष हुदाँ शुरु गरेको हो । शुरुमा शान्तिनगरको न्यू दिर्घायू बोर्डिङ्ग स्कुलमा नर्सरी देखि कक्षा एक सम्म पढे । त्यसपछि दुई र तीन प्रिन्सटनमा पढेपछि लगातार सैनिक स्कुलमा पढाई पुरा गरेँ । एसएलसी मैले २०६७ मा दिएको हो । पढाईमा म ठिकै थिए । अग्रेजी, नेपाली, विज्ञान विषयमा राम्रो थियो । गणितमा एकदमै कमजोर थिए ।
गणितमा कमजोर र चित्र बनाउन मन लाग्ने भएकोले मैले आर्किटेक्ट शुरु गरेँ । म बोर्डमा फेल नभए पनि त्रैमासिक परिक्षामा धेरै पटक फेल भए । गणितमा पाँच छ बटा सेक्सन मध्यमा कम मेरो नै आउँथ्यो । तर, म बोर्डमा पास हुन्थेँ ।
गणित अहिले पनि सक्दिन । पढाईमा बुबा ममी पहिल्यै बाट कडा हो । एकदमै कडाइ गर्नुहुन्थ्यो । गणितमा राम्रो भई दिए हुन्थ्यो भन्नु हुन्थ्यो । तर, म निकै कमजोर थिए ।पढाईलाई निकै प्राथमिकता दिनु हुन्थ्यो ।
फेल भएर पिटाई खाएको पनि छु । बाबा निकै कडा हुनुहुन्थ्यो । मेरो रिजल्ट लिन स्कुल आउनु भएको थियो एक पटक । त्यो बेलामा साथीहरुको अगाडी पिटाई खाएको याद छ मलाई । त्यो बेलामा म कक्षा–५ मा थिए । सायद म दुई वटा विषयमा फेल भाथेँ ।
किशोर अवस्था मलाई सबैले अहिले पनि बच्चा जस्तो छौ भन्नुहुन्छ । मेरो शारिरीक विकास अलि ढिला भएको हो जस्तो मलाई लाग्छ । साथीहरु किशोरअवस्थामा पाको देखिन्थेँ भने म अलि बच्चै देखिन्थेँ । आफूमा किशोर अवस्था कक्षा ८ पढ्दा बाट शुरु भएको हो जस्तो मलाई महसुस हुन्छ ।
त्यो बेलामा मलाई छोटो स्कर्ट लगाउन मन लाग्थ्यो । म स्कुल देखि नै एक दमै बदमास विद्यार्थी हो । सैनिक स्कुलमा पढेको भएर स्कुल निकै कडा थियो । स्कुलमा जस्तो कुरामा पनि म फसी हाल्थेँ । धेरै केटाहरुको सङ्गत नै थिएन । केटीहरुको ग्रुपमा धेरै रमाउँथे । ग्रुपमा भएको बेलामा गाली र कुटाई खानेमा म जहिल्यै पर्र्थे ।
हाम्रो स्कुलमा केटाहरुले होस्टेल बस्नै पथ्र्यो । केटीहरु भने आफ्नो घर फर्किन पाउँथ्यो । कक्षा १०मा जसरी पनि होस्टेल बस्नै पथ्र्यो । होस्टेलमा साथीहरु मोबाईल लैजान्थे तर फस्ने बेलामा भने म फस्थेँ । कक्षामा पनि अरुले हल्ला गथ्र्यो फस्ने बेलामा मै फस्थेँ । म हेर्दा पनि अलिकती बदमास भएर पनि होला यस्तो यस्तो कुरामा फस्थेँ ।
विद्यालय छिर्न बितिक्कै मलाई एक जना टिचरले पानीमा भिज्यो भनेर नै एक घण्टा उठबस गर्न लगाउँनु भयो । त्यसपछि भोली पल्ट म टोईलेट पनि बस्न सकेको थिईन । मलाई घरमा पनि सबैले स्कुलमा गाली गर्नुभएको थियो ।
अहिले यो सबै सम्झिदा रमाईलो लाग्छ । कक्षा १०को शुरुको परिक्षा मै मेरो १०० मा ११ आएको थियो ९लामो हासोँ० त्यसपछि म आफैलाई एकदमै लाज लाग्यो । गणित पढाउने सर एकदमै सिरियस हुनुहुन्छ जस्तो मलाई लाग्छ ।
तर, म हावा भएकोले मलाई कसैले रुचाउनु हुन्न थियो । हावा र कमेडी टिचरहरुले भने आफ्नो छोरी झै माया गर्नु हुन्थ्यो । पहिलो त्रैमासिकमा ११ आयो भने दोस्रो परिक्षामा मेरो ४२ आएको थियो ।
सेन्टपमा पनि पास भए अनि एस।एल।सी।मा भने ८० प्रतिशत भन्दा बढी आएर पास भए । मेरो परिवारले यती आउँछ भनेर सोच्नु पनि भएको थिएन । त्यही भएर पनि म खुशी भएको हो ।
गणितमा कमजोर मेरो जन्म धनकुटा भएपनि म हुर्केको काठमाडौँमा हो । मेरो जन्म २०५२ सालमा भएको हो । म त्यही दुई वर्षको हुदाँ यहाँ आएको हो । अहिले म २२ वर्षको भए । मेरो परिवारमा बाबा, ममी, दाई र भाई थियौ भने विवाह पछि घरमा निश्चल, निश्चलको बहिनी, आमा र बुबा छौ । मेरो बुबा आर्मी हो । बाबाको सिफ्टिङ्ग भईरह्न्थ्यो ।
बाबाको सिफ्टिङ्ग धनकुटामा भएको बेलामा म त्यही जन्मिए । मैले स्कुल २ वर्ष हुदाँ शुरु गरेको हो । शुरुमा शान्तिनगरको न्यू दिर्घायू बोर्डिङ्ग स्कुलमा नर्सरी देखि कक्षा एक सम्म पढे । त्यसपछि दुई र तीन प्रिन्सटनमा पढेपछि लगातार सैनिक स्कुलमा पढाई पुरा गरेँ । एसएलसी मैले २०६७ मा दिएको हो । पढाईमा म ठिकै थिए । अग्रेजी, नेपाली, विज्ञान विषयमा राम्रो थियो । गणितमा एकदमै कमजोर थिए ।
गणितमा कमजोर र चित्र बनाउन मन लाग्ने भएकोले मैले आर्किटेक्ट शुरु गरेँ । म बोर्डमा फेल नभए पनि त्रैमासिक परिक्षामा धेरै पटक फेल भए । गणितमा पाँच छ बटा सेक्सन मध्यमा कम मेरो नै आउँथ्यो । तर, म बोर्डमा पास हुन्थेँ ।
गणित अहिले पनि सक्दिन । पढाईमा बुबा ममी पहिल्यै बाट कडा हो । एकदमै कडाइ गर्नुहुन्थ्यो । गणितमा राम्रो भई दिए हुन्थ्यो भन्नु हुन्थ्यो । तर, म निकै कमजोर थिए ।पढाईलाई निकै प्राथमिकता दिनु हुन्थ्यो ।
फेल भएर पिटाई खाएको पनि छु । बाबा निकै कडा हुनुहुन्थ्यो । मेरो रिजल्ट लिन स्कुल आउनु भएको थियो एक पटक । त्यो बेलामा साथीहरुको अगाडी पिटाई खाएको याद छ मलाई । त्यो बेलामा म कक्षा–५ मा थिए । सायद म दुई वटा विषयमा फेल भाथेँ ।
किशोर अवस्था मलाई सबैले अहिले पनि बच्चा जस्तो छौ भन्नुहुन्छ । मेरो शारिरीक विकास अलि ढिला भएको हो जस्तो मलाई लाग्छ । साथीहरु किशोरअवस्थामा पाको देखिन्थेँ भने म अलि बच्चै देखिन्थेँ । आफूमा किशोर अवस्था कक्षा ८ पढ्दा बाट शुरु भएको हो जस्तो मलाई महसुस हुन्छ ।
त्यो बेलामा मलाई छोटो स्कर्ट लगाउन मन लाग्थ्यो । म स्कुल देखि नै एक दमै बदमास विद्यार्थी हो । सैनिक स्कुलमा पढेको भएर स्कुल निकै कडा थियो । स्कुलमा जस्तो कुरामा पनि म फसी हाल्थेँ । धेरै केटाहरुको सङ्गत नै थिएन । केटीहरुको ग्रुपमा धेरै रमाउँथे । ग्रुपमा भएको बेलामा गाली र कुटाई खानेमा म जहिल्यै पर्र्थे ।
हाम्रो स्कुलमा केटाहरुले होस्टेल बस्नै पथ्र्यो । केटीहरु भने आफ्नो घर फर्किन पाउँथ्यो । कक्षा १०मा जसरी पनि होस्टेल बस्नै पथ्र्यो । होस्टेलमा साथीहरु मोबाईल लैजान्थे तर फस्ने बेलामा भने म फस्थेँ । कक्षामा पनि अरुले हल्ला गथ्र्यो फस्ने बेलामा मै फस्थेँ । म हेर्दा पनि अलिकती बदमास भएर पनि होला यस्तो यस्तो कुरामा फस्थेँ ।
विद्यालय छिर्न बितिक्कै मलाई एक जना टिचरले पानीमा भिज्यो भनेर नै एक घण्टा उठबस गर्न लगाउँनु भयो । त्यसपछि भोली पल्ट म टोईलेट पनि बस्न सकेको थिईन । मलाई घरमा पनि सबैले स्कुलमा गाली गर्नुभएको थियो ।
अहिले यो सबै सम्झिदा रमाईलो लाग्छ । कक्षा १०को शुरुको परिक्षा मै मेरो १०० मा ११ आएको थियो ९लामो हासोँ० त्यसपछि म आफैलाई एकदमै लाज लाग्यो । गणित पढाउने सर एकदमै सिरियस हुनुहुन्छ जस्तो मलाई लाग्छ ।
तर, म हावा भएकोले मलाई कसैले रुचाउनु हुन्न थियो । हावा र कमेडी टिचरहरुले भने आफ्नो छोरी झै माया गर्नु हुन्थ्यो । पहिलो त्रैमासिकमा ११ आयो भने दोस्रो परिक्षामा मेरो ४२ आएको थियो ।
सेन्टपमा पनि पास भए अनि एस।एल।सी।मा भने ८० प्रतिशत भन्दा बढी आएर पास भए । मेरो परिवारले यती आउँछ भनेर सोच्नु पनि भएको थिएन । त्यही भएर पनि म खुशी भएको हो ।
गोताखोरको वयान : मृतक दुई युवा युवतीले पानीभित्र पनि सानो बच्चालाई च्यापेर राखेका थिए
शनिबार विहान ५ बजेतिर धादिङको गजुरी गाउँपालिका–५ बांगेमोडस्थित त्रिशूली नदीमा राजविराजबाट काठमाडौं जाँदै गरेको यात्रुबाहक बस डुबेको खबर आएपछि हामी उद्धारका लागि क्षणभरमै तयार भयौं । सशस्त्र प्रहरी बलको विपद व्यवस्थापन तालिम केन्द्रमा कार्यरत हामीहरुको काम नै यथाशक्य चाँडो उद्धारमा खटिनु हो । एकाविहानै सञ्चार सेटमा यस्तो दुुःखद खबर आएपछि हामी आवश्यक सामाग्री बोकेर त्यसतर्फ लाग्यौं ।
हामी सशस्त्र प्रहरी निरीक्षक अजयकुमार थापाको कमाण्डमा १९ जनाको टोली घटनास्थल गएका थियौं । कुरिनटारस्थित हाम्रो तालिम केन्द्रबाट घटनास्थल त्यस्तै ५५ किलोमिटरको दूरीमा पर्छ । हामी त्यहाँ पुग्दा त्यस्तै साढे ६ जति बजेको थियो ।
हामी घटनास्थल पुग्दा त्यहाँको स्थिति अत्यन्तै कारुणिक थियो । यात्रुहरु जताततै छरिएका थिए । सबै यात्रु पीडाले छटपटिरहेका थिए । कतिपय उद्धार र सहयोगका लागि याचना गरिरहेका थिए । उनीहरुको स्थिति हेर्दा अधिकाँश पौडेर नदी किनारमा आउन सफल भएको जस्तो देखिन्थ्यो । कतिपयमा भने आफन्त नभेटिएको पीडा देखिन्थ्यो । केही व्यक्ति भक्कानो छाडेर रोइरहेका थिए ।
हामीले पहिलो काम नदी किनारमा अलपत्र परेका १६ जना यात्रुलाई मुख्य सडकमा ल्यायौं । कसैलाई बोकेर ल्याउनु प-यो भने कसैलाई डो¥याएर । सामान्य घाइते भएका कोही कोही भने आफै हिडेर पनि मुख्य सडकमा आउन सके । मुख्य सडकमा ल्याइसकेपछि उनीहरुलाई उपचारका लागि स्वास्थ्य केन्द्रमा पठाउने काम ग¥यौं । यी सबै काम गर्दा विहान सवा ७ बजिसकेको थियो ।
घाइतेहरुलाई उद्धार गरिसकेपछि हामीहरु बसको खोजीमा जुट्यौं । बसको खोजीमा जुट्दा विहानको साढे सात बजिसकेको थियो । हुन त हामीले घाइतेहरुको उद्धारका लागि नदी किनारमा पुग्दा बस देखेका थिएनौं । बस पूरै डुबेको थियो । बस पूरै डुबेकाले कोही पनि यात्रु जीवित नरहेको भन्दै हामी घाइतेहरुको उद्धारमा जुटेका हौं । हुन पनि पानीमा डुबेको मान्छेको दुई तीन मिनेटमै मृत्यु भइसक्छ ।
सशस्त्र प्रहरी बलमा अहिले २० जना तालिमप्राप्त गोताखोरको टोली छ । सो टोली मुलुकका विभिन्न भागमा खटिएको छ । कुरिनटारस्थित हाम्रो तालिम केन्द्रमा भने हामी पाँच जना मात्र गोताखोर छौं । त्यसबेला हाम्रो टोलीमा भने सशस्त्र प्रहरीका वरिष्ठ हबल्दार वीरेन्द्रबहादुर कार्की, हबल्दार नरेन्द्रसिंह भण्डारी र म सहित तीन जना गोताखोर थियौं ।
आवश्यक सामानसहित बसको खोजीका लागि हवल्दार भण्डारी र म पानीभित्र छि-यौं । वरिष्ठ हबल्दार कार्की भने आवश्यक सहयोगका लागि बाहिर बस्नु भयो । पानीभित्र पस्दा सुरक्षाका लागि आवश्यक पर्ने सबै सामान हामीले बोक्यौं । पानीमा पस्दा सुट, बुट, नाइफ, मिडल, अक्सिजन, चस्मा लगायतका सामान आवश्यक पर्छ । यी सामानसहित पानीमा पस्दा एक घण्टासम्म पानीभित्रै रहेर काम गर्न सकिन्छ । अक्सिजनले पनि एक घण्टा जति काम गर्छ । तर, पानी अत्यन्तै चिसो भएको, चाँडो चाँडो स्वास फेर्नुपर्ने परेकाले अक्सिजनले ४५ मिनेटभन्दा बढी काम गरेन । अर्काे कुरा, शव निकाल्नु पर्दा श्वास झन चाँडो चाँडो फेर्नुपर्छ । बल पनि अलि बढी नै प्रयोग गर्नुपर्छ । समग्र उद्धारका हामी दुई जना गोताखोरले आठ वटा जति अक्सिजन प्रयोग ग-यौं ।
विहान सबेरै भएकाले पानी अत्यन्तै चिसो थियो । छुँदा पनि हातै ठिहि-याउने । पानी धेरै सङ्लो पनि थिएन, धेरै धमिलो पनि थिएन । जस्तोसुकै भएपनि पानीभित्र छिर्नै पथ्र्याे । पानीभित्र पसेको केही समयमै हामीले बस भेट्टाइहाल्यौं । सो बस पानीको सतहबाट झण्डै २० फिट जति गहिराईमा डुबेको थियो । हुन त त्रिशूली नदीमा डुबेका कतिपय बस, ट्रक र पूर्वगृहमन्त्री माधव घिमिरे सवार स्कारपिओ जीप अझै भेट्न सकिएको छैन । कतै यो बस पनि फेला नपर्ला कि भन्ने डर पनि हामीमा थियो । तर, यस्तो भएन, हामीले समयमै बस फेला पार्न सक्यौं ।
हामीले पानीको जुन गहिराईमा बस भेटेका थियौं, त्यहाँ पानीको बेग तिब्र थिएन । बेग तिब्र भएको भए बस भेट्न पनि मुस्किल पथ्र्यो । भेटिहाले पनि उद्धारका लागि सारै गाह्रो हुन्थ्यो । पानीको बेग तिब्र भएको भए शवहरु बग्न पनि सक्थे ।
हामीले बस भेट्दा बसको अगाडीपट्टिको क्याविनको भागको सिसा फुटेको थियो । हामी फुटेकै भागबाट बसभित्र पस्यौं । पानीभित्र झण्डै डेढ मिटरसम्म प्रष्ट देखिन्थ्यो । यसले हामीलाई मृत शरीर खोज्न धेरै समय लागेन ।
बस भेटियो, बसभित्र पनि हामी पस्यौं । तर बसभित्रको स्थिति अत्यन्तै दयनीय थियो । बसभित्र मृत शरीर जताततै देखिन्थ्यो । कतिपय शव त एकमाथि अर्काे खप्टिएको । धेरै त एकले अर्कोलाई हातमा समातेको जस्तो अवस्थामा थिए ।
बसभित्र सबैभन्दा दर्दनाक र जीवनभर बिर्सिन पनि नसकिने एउटा घटना के थियो भने एक जना युवक र एक जना युवती सानो बच्चालाई बीचमा राखेर एकले अर्कालाई अंगाले मारेको अवस्थामा थिए । ती तीन ओटै शवलाई हामीले अलग अलग नगरिकन बाहिर निकाल्यौं । तीन ओटा शवलाई सँगै निकाल्दा बाहिर बसेका कतिपय अचम्ममा पनि परे । कारण के हो भने, केटा केटी दुबैले बच्चालाई च्यापेको । यो दृश्य अहिले पनि पटक पटक सम्झिरहेको छु ।
हामीले पानीभित्र बस भेट्दा कतिपय सिटहरु भाँचिएका थिए । धेरै जसो सिसा फुटेका थिए । बसभित्रबाट शव निकाल्नु पर्ने भएकाले कतिपय सिसा हामीले पानीभित्रै फुटायौं पनि । सामान्य अवस्थाका शव बाहिर निकाल्न हामीलाई दुई तीन मिनेट पनि लागेन । तर, सिटले च्यापिएका, अड्किएका मृत शरीर निकाल्न अलि समय भने लाग्यो । एउटा पुरुषको शव निकाल्न भने हम्मे हम्मे नै प¥यो । त्यो शव दुई ओटा सिटको चेपमा अड्किएको थियो । त्यो शव निकाल्न झण्डै आधा घण्टा नै लाग्यो । त्यो शव निकाल्न झण्डै २० मिनेटसम्म हामी पानी भित्रै रह्यौं ।
पानीभित्र पसेका हामी दुई जनालाई ३१ वटा मृत शरीर निकाल्न साँझको चार नै बज्यो । त्यसपछि सो बसलाई डोरीले बाँधेर अन्य साथीहरुको सहयोगमा नदी किनारमा ल्याउन सफल भयौं ।
मलाई के लाग्छ भने घटनास्थलको प्रकृति र पानीभित्र बसको अवस्था हेर्दा केही व्यक्तिलाई बगाएको पनि हुन सक्छ । बसका सिसाहरु फुटेकाले पनि यो अनुमान गरिएको हो । अर्काे कारण के हो भने, बसका सिसा फुटेर उछिट्टिएका १६ व्यक्ति त जीवित पनि फेला परेका छन् ।
मैले बंगलादेशबाट तीन महिना लामो गोताखोर तालिम लिएको छु । सो तालिमका क्रममा म पानीको सतहबाट एक सय ८० फिट मुनीसम्म गएको छु । साँच्चै भन्नु पर्दा गोताखोर तालिम गर्न सहज छैन । ज्यानकै बाजी मार्नु पर्छ । हामीसँग गोताखोर तालिम गरेका कतिपय साथीहरुको कानै नसुन्ने समस्या पनि देखियो । यो ‘रिकभर’ हुन पनि वर्षाैं लाग्दो रहेछ । विपद् व्यवस्थापन तालिम केन्द्र कुरिनटारमा –
हामी सशस्त्र प्रहरी निरीक्षक अजयकुमार थापाको कमाण्डमा १९ जनाको टोली घटनास्थल गएका थियौं । कुरिनटारस्थित हाम्रो तालिम केन्द्रबाट घटनास्थल त्यस्तै ५५ किलोमिटरको दूरीमा पर्छ । हामी त्यहाँ पुग्दा त्यस्तै साढे ६ जति बजेको थियो ।
हामी घटनास्थल पुग्दा त्यहाँको स्थिति अत्यन्तै कारुणिक थियो । यात्रुहरु जताततै छरिएका थिए । सबै यात्रु पीडाले छटपटिरहेका थिए । कतिपय उद्धार र सहयोगका लागि याचना गरिरहेका थिए । उनीहरुको स्थिति हेर्दा अधिकाँश पौडेर नदी किनारमा आउन सफल भएको जस्तो देखिन्थ्यो । कतिपयमा भने आफन्त नभेटिएको पीडा देखिन्थ्यो । केही व्यक्ति भक्कानो छाडेर रोइरहेका थिए ।
हामीले पहिलो काम नदी किनारमा अलपत्र परेका १६ जना यात्रुलाई मुख्य सडकमा ल्यायौं । कसैलाई बोकेर ल्याउनु प-यो भने कसैलाई डो¥याएर । सामान्य घाइते भएका कोही कोही भने आफै हिडेर पनि मुख्य सडकमा आउन सके । मुख्य सडकमा ल्याइसकेपछि उनीहरुलाई उपचारका लागि स्वास्थ्य केन्द्रमा पठाउने काम ग¥यौं । यी सबै काम गर्दा विहान सवा ७ बजिसकेको थियो ।
घाइतेहरुलाई उद्धार गरिसकेपछि हामीहरु बसको खोजीमा जुट्यौं । बसको खोजीमा जुट्दा विहानको साढे सात बजिसकेको थियो । हुन त हामीले घाइतेहरुको उद्धारका लागि नदी किनारमा पुग्दा बस देखेका थिएनौं । बस पूरै डुबेको थियो । बस पूरै डुबेकाले कोही पनि यात्रु जीवित नरहेको भन्दै हामी घाइतेहरुको उद्धारमा जुटेका हौं । हुन पनि पानीमा डुबेको मान्छेको दुई तीन मिनेटमै मृत्यु भइसक्छ ।
सशस्त्र प्रहरी बलमा अहिले २० जना तालिमप्राप्त गोताखोरको टोली छ । सो टोली मुलुकका विभिन्न भागमा खटिएको छ । कुरिनटारस्थित हाम्रो तालिम केन्द्रमा भने हामी पाँच जना मात्र गोताखोर छौं । त्यसबेला हाम्रो टोलीमा भने सशस्त्र प्रहरीका वरिष्ठ हबल्दार वीरेन्द्रबहादुर कार्की, हबल्दार नरेन्द्रसिंह भण्डारी र म सहित तीन जना गोताखोर थियौं ।
आवश्यक सामानसहित बसको खोजीका लागि हवल्दार भण्डारी र म पानीभित्र छि-यौं । वरिष्ठ हबल्दार कार्की भने आवश्यक सहयोगका लागि बाहिर बस्नु भयो । पानीभित्र पस्दा सुरक्षाका लागि आवश्यक पर्ने सबै सामान हामीले बोक्यौं । पानीमा पस्दा सुट, बुट, नाइफ, मिडल, अक्सिजन, चस्मा लगायतका सामान आवश्यक पर्छ । यी सामानसहित पानीमा पस्दा एक घण्टासम्म पानीभित्रै रहेर काम गर्न सकिन्छ । अक्सिजनले पनि एक घण्टा जति काम गर्छ । तर, पानी अत्यन्तै चिसो भएको, चाँडो चाँडो स्वास फेर्नुपर्ने परेकाले अक्सिजनले ४५ मिनेटभन्दा बढी काम गरेन । अर्काे कुरा, शव निकाल्नु पर्दा श्वास झन चाँडो चाँडो फेर्नुपर्छ । बल पनि अलि बढी नै प्रयोग गर्नुपर्छ । समग्र उद्धारका हामी दुई जना गोताखोरले आठ वटा जति अक्सिजन प्रयोग ग-यौं ।
विहान सबेरै भएकाले पानी अत्यन्तै चिसो थियो । छुँदा पनि हातै ठिहि-याउने । पानी धेरै सङ्लो पनि थिएन, धेरै धमिलो पनि थिएन । जस्तोसुकै भएपनि पानीभित्र छिर्नै पथ्र्याे । पानीभित्र पसेको केही समयमै हामीले बस भेट्टाइहाल्यौं । सो बस पानीको सतहबाट झण्डै २० फिट जति गहिराईमा डुबेको थियो । हुन त त्रिशूली नदीमा डुबेका कतिपय बस, ट्रक र पूर्वगृहमन्त्री माधव घिमिरे सवार स्कारपिओ जीप अझै भेट्न सकिएको छैन । कतै यो बस पनि फेला नपर्ला कि भन्ने डर पनि हामीमा थियो । तर, यस्तो भएन, हामीले समयमै बस फेला पार्न सक्यौं ।
हामीले पानीको जुन गहिराईमा बस भेटेका थियौं, त्यहाँ पानीको बेग तिब्र थिएन । बेग तिब्र भएको भए बस भेट्न पनि मुस्किल पथ्र्यो । भेटिहाले पनि उद्धारका लागि सारै गाह्रो हुन्थ्यो । पानीको बेग तिब्र भएको भए शवहरु बग्न पनि सक्थे ।
हामीले बस भेट्दा बसको अगाडीपट्टिको क्याविनको भागको सिसा फुटेको थियो । हामी फुटेकै भागबाट बसभित्र पस्यौं । पानीभित्र झण्डै डेढ मिटरसम्म प्रष्ट देखिन्थ्यो । यसले हामीलाई मृत शरीर खोज्न धेरै समय लागेन ।
बस भेटियो, बसभित्र पनि हामी पस्यौं । तर बसभित्रको स्थिति अत्यन्तै दयनीय थियो । बसभित्र मृत शरीर जताततै देखिन्थ्यो । कतिपय शव त एकमाथि अर्काे खप्टिएको । धेरै त एकले अर्कोलाई हातमा समातेको जस्तो अवस्थामा थिए ।
बसभित्र सबैभन्दा दर्दनाक र जीवनभर बिर्सिन पनि नसकिने एउटा घटना के थियो भने एक जना युवक र एक जना युवती सानो बच्चालाई बीचमा राखेर एकले अर्कालाई अंगाले मारेको अवस्थामा थिए । ती तीन ओटै शवलाई हामीले अलग अलग नगरिकन बाहिर निकाल्यौं । तीन ओटा शवलाई सँगै निकाल्दा बाहिर बसेका कतिपय अचम्ममा पनि परे । कारण के हो भने, केटा केटी दुबैले बच्चालाई च्यापेको । यो दृश्य अहिले पनि पटक पटक सम्झिरहेको छु ।
हामीले पानीभित्र बस भेट्दा कतिपय सिटहरु भाँचिएका थिए । धेरै जसो सिसा फुटेका थिए । बसभित्रबाट शव निकाल्नु पर्ने भएकाले कतिपय सिसा हामीले पानीभित्रै फुटायौं पनि । सामान्य अवस्थाका शव बाहिर निकाल्न हामीलाई दुई तीन मिनेट पनि लागेन । तर, सिटले च्यापिएका, अड्किएका मृत शरीर निकाल्न अलि समय भने लाग्यो । एउटा पुरुषको शव निकाल्न भने हम्मे हम्मे नै प¥यो । त्यो शव दुई ओटा सिटको चेपमा अड्किएको थियो । त्यो शव निकाल्न झण्डै आधा घण्टा नै लाग्यो । त्यो शव निकाल्न झण्डै २० मिनेटसम्म हामी पानी भित्रै रह्यौं ।
पानीभित्र पसेका हामी दुई जनालाई ३१ वटा मृत शरीर निकाल्न साँझको चार नै बज्यो । त्यसपछि सो बसलाई डोरीले बाँधेर अन्य साथीहरुको सहयोगमा नदी किनारमा ल्याउन सफल भयौं ।
मलाई के लाग्छ भने घटनास्थलको प्रकृति र पानीभित्र बसको अवस्था हेर्दा केही व्यक्तिलाई बगाएको पनि हुन सक्छ । बसका सिसाहरु फुटेकाले पनि यो अनुमान गरिएको हो । अर्काे कारण के हो भने, बसका सिसा फुटेर उछिट्टिएका १६ व्यक्ति त जीवित पनि फेला परेका छन् ।
मैले बंगलादेशबाट तीन महिना लामो गोताखोर तालिम लिएको छु । सो तालिमका क्रममा म पानीको सतहबाट एक सय ८० फिट मुनीसम्म गएको छु । साँच्चै भन्नु पर्दा गोताखोर तालिम गर्न सहज छैन । ज्यानकै बाजी मार्नु पर्छ । हामीसँग गोताखोर तालिम गरेका कतिपय साथीहरुको कानै नसुन्ने समस्या पनि देखियो । यो ‘रिकभर’ हुन पनि वर्षाैं लाग्दो रहेछ । विपद् व्यवस्थापन तालिम केन्द्र कुरिनटारमा –
आज ठूली एकादशी, यसरी गर्नुस् भगवान् विष्णु र तुलसीको पूजा गर्दै यसपाली को देउसी भैलो सकिदै
आषाढ शुक्ल एकादशीमा भगवान् विष्णु क्षीरसागरमा शयन गर्नुहुन्छ र चार महिना पूरा भएपछि कार्तिक शुक्ल एकादशीको दिन उठ्नुहुन्छ ।
विष्णुजीको शयन अवधिमा विवाहलगायतका मांगलिक कार्य गर्न नहुने मान्यता छ । हरि जागेपछि भने सबै मांगलिक र शुभ कार्य गर्न हुन्छ ।
ठूली एकादशीमा व्रत बस्दा भगवान् विष्णु प्रसन्न हुनुहुने मान्यता छ । यस दिनमा तुलसी र शालिग्रामको विवाह गर्ने प्रचलन पनि छ ।
भगवान् विष्णु जागा हुनुभएपछि तुलसीको प्रार्थना नै सुन्नुहुन्छ । त्यसैले तुलसी विवाहलाई भगवानको जागरणको पवित्र मुहूर्तको स्वागतको आयोजन पनि मानिन्छ । तुलसीको माध्यमले भगवानको आह्वान गरिन्छ ।
शास्त्रमा बताइएअनुसार, ठूली एकादशीको दिन घर सफा गरेर स्नानादिबाट निवृत्त भएपछि आँगनमा भगवान् विष्णुका चरणलाई चित्रित गर्नुपर्छ । गेरुले यस्तो चित्र बनाएर फल, पक्वान्न, मिष्ठान्न, बयर र उखु राखेर डालोले ढाकने र एउटा दियो बाल्ने प्रचलन छ ।
राति परिवारका सबै वयस्क सदस्यले भगवान् विष्णुको विधिवत् पूजा गरेर बिहानीपख भगवानलाई शंख र घन्टी बजाएर जगाउँछन् ।
धेरै सेक्स गर्ने महिला बढी बुद्धीमानी
महिलाहरुले अत्याधिक अर्थात धेरै पटक सेक्स गरेमा स्मरण शक्ति बढ्ने एक अध्ययनले देखाएको छ । क्यानाडाको म्याकगल विश्वविद्यालयले गरेको अध्ययन अनुसार धेरै सेक्सले महिलाहरुमा शब्द सम्झिन सक्ने क्षमताको विकास गर्ने गरेको पाइएको हो ।
यस अध्ययनमा १८ देखि २९ बर्ष उमेरका ७८ जना महिलाको शबद चयन र अनुहारको आधारमा कम्युटर मेमोरी प्रोगाममा राखेर हेरिएको थियो । जसबाट अधिक सेक्स गर्ने महिलाहरुमा शब्दलाई याद गर्ने क्षमता बढी देखिएको थियो ।
अध्ययनले महिलाहरुको अधिक सेक्स गर्नु भनेको दिमागको एक हिस्सा, स्मरण प्रक्रिया र शरीरको स्नायु प्रणालीको एक महत्वपूर्ण विषय भएको बताइएको छ । यसअघि यही किसिमको अध्ययन पशुमा गरिएको थियो भने पछि विद्यार्थीहरुमा पनि गरिएको थियो । यस अध्ययनले पेनिस बजाइनल इन्टरकोष एक स्वास्थ्य युवा महिलामा राम्रोसँग हुने देखिएको छ ।
यस अध्ययनमा १८ देखि २९ बर्ष उमेरका ७८ जना महिलाको शबद चयन र अनुहारको आधारमा कम्युटर मेमोरी प्रोगाममा राखेर हेरिएको थियो । जसबाट अधिक सेक्स गर्ने महिलाहरुमा शब्दलाई याद गर्ने क्षमता बढी देखिएको थियो ।
अध्ययनले महिलाहरुको अधिक सेक्स गर्नु भनेको दिमागको एक हिस्सा, स्मरण प्रक्रिया र शरीरको स्नायु प्रणालीको एक महत्वपूर्ण विषय भएको बताइएको छ । यसअघि यही किसिमको अध्ययन पशुमा गरिएको थियो भने पछि विद्यार्थीहरुमा पनि गरिएको थियो । यस अध्ययनले पेनिस बजाइनल इन्टरकोष एक स्वास्थ्य युवा महिलामा राम्रोसँग हुने देखिएको छ ।
आउ न यहाँ बेड मा सुतेर हेर
कुरो करिब ४ बर्ष अगाडि को हो । म माध्यमिक शिक्षा हासिल गरेर क्याम्पस पढ्न दाङमा आएको थिए । आफ्नो घर पहाड मा भएको कारण ले गर्दा डेरा गरेर बस्नु पर्दथीयो । त्यसै ले हाम्रै गाउँका दाई भाउजु का घरमा डेरा लिएर बस्न सुरु गरे। दाई ले ब्यापार गर्नु हुन्थ्यो भाउजु घरमै बसेर छोराको रेखदेख गर्नु हुन्थ्यो । दाई ब्यापारि भयको कारण ले गर्दा धेरै जसो बाहिर गई रहनु हुन्थ्यो । कहिले रुकुम कहिले सल्यान कहिले प्युठानमा जाने गर्नु हुन्थ्यो। भाउजु भने सधै घरमा बस्ने र घरको काम गर्ने अनि बाबु लाई स्कुल छोड्ने र लिने गर्नु हुन्थ्यो ।
म सधै बिहानै क्याम्पस जान्थ्ये अनि भाउजु ल पकाएर राखेको खाना खाएर मेरो पढाई मा ध्यान दिन्थे। कहिले काँही बाबु लाई लिन जान्थे । एक दिन को कुरा हो । मलाई हल्का बिरामी भएको महसुस भयो अनि म क्याम्पस गएन ।
बिहान ८ बजे सम्म सुतें । म सुतेको थाहा पाएर भाउजु मेरो कोठमा आउनु भयो र बाबु किन पढ्न जानु भएन? भनेर सोध्नुभयो मैले हल्का बिरामी जस्तो छु । शरिर दुखेको छ । भने अनि भाउजु ले चिसो ले होला बाबु एकछिन म तेल तताउछु र तेल मालीस गरिदिउला भनेर बाहिर भान्सा मा जानु भयो । अनि बाबु लाई खाना खुवाएर स्कुल छोड्नु भयो त्यस पछि हतार हतार गर्दै तेल तताउनु भएछ । अनि बाबु उठ्नुस म तेल मालीस गरिदीन्छु चिसो ले होला भन्नु भयो । हुन पनि माघ को महिना माईनस ३० थियो चिसो । हुस्सु ले सधैँ अध्यारो हुने गरी छोपेको हुन्थ्यो । भाउजु ले यति भने पछि कसरी नाई भन्नु र म पनि बिस्तारामा कट्टु सँग बसे अनि भाउजु ले मेरो शरिर भरि तेल लगाएर नरम हात ले मालीस गर्न सुरु गर्नु भयो । मेरो शरिर मा कुनै महिलाको हात ले नछोएको कारण ले गर्दा पहिलो पहिलाको स्पर्स पाउदा मेरो शरिर मा ज्वरो नै थपिएको थियो । जति मालीस गर्नु हुन्छ त्यतिकै मेरो भाई ले टाउको उठाउन सुरु गर्दै थियो ।मलाई पनि खपी नसक्नु भएको थियो । बेला बेलामा भाउजुले नजर मेरो भाई तिर लगाउनु हुन्थ्यो । किन भने दाई ब्यापार को लागि प्युठानमा गएको दुई हप्ता भई सकेको थियो आउनु भएको थिएन । अनि भाउजु को ईसारा र नजर लाई मैले सहजै बुझे । अनि भाउजु ले पनि बाबु मेरो ढाड मा पनि अलिकति तेल लागाइदिनु भन्नु भयो । अनि मैले भाउजु को ढाडमा तेल लगाउने बाहाना मा हात चिप्लिए झै गरेर बेला बेला उनका दुध मा हात पुर्याउने गर्थे । भाउजु भने मख्ख परेर थाहा नपाए झै गर्थिन । त्यसै बखत जे परे पर्ला भनेर हात मा तेल चोपेर भाउजु को कम्मर मुनिका भागमा सुमसुम्यउन पुगे । भाउजु पानी पानी भएको आभास गरे अनि बिस्तारै हात पेटीकोट भित्र छिराए र भाउजु को पुती मा पुर्याएको त पानि को मुहान फुटेको रहेछ । मेरो हात भरि भिजायो ।
छी के गरेको बाबु घिन लाग्ने भन्नु भयो । म भने जोसमा होस गुमाउन पुगेछु। अनि भाउजु का सबै कपडा खोलेर नाङ्गो पारि दिए । त्यस पछि त्यो कालो जङ्गल को बिचमा जीब्रोले खेलाउन सुरु गरे । भाउजु भने मेरो भाईको टाउको मा समाएर आँखा चिम्म पारेर बसिन एकछिन पछि उतानो पारेर पल्टाए र मजाले पुती जीब्रोले खेलाउन सुरु गरे तातो तातो पानि का मुहान हरु फुत्दै थिए एक दुई घुट्की पिएर मेरो लाडो लाई भाउजु को पुती मा तेर्स्याएर मुखमा किस खान सुरु गरे । केहि बेर को रोमान्स पछि भाउजु को पुटी मा मेरो लाडो को धक्का दिए । एउटा बच्चा पाई सकेको पुती बाक्लो पानि को सहायता ले गर्दा ल्वाम भित्र छिर्यो । भाउजु भने आसिसिसि …..स्वास्वा …..सिसिसि….गर्दै लामो लामो सास फेर्न सुरु गरिन । मैले भने मजा ले दबाएर लगातार धक्का दिन छोडेन । मलाई साथ दिदै भाउजु ले पनि तल बाट चमक चमक पारेर उचाल्न थालिन।
म सधै बिहानै क्याम्पस जान्थ्ये अनि भाउजु ल पकाएर राखेको खाना खाएर मेरो पढाई मा ध्यान दिन्थे। कहिले काँही बाबु लाई लिन जान्थे । एक दिन को कुरा हो । मलाई हल्का बिरामी भएको महसुस भयो अनि म क्याम्पस गएन ।
बिहान ८ बजे सम्म सुतें । म सुतेको थाहा पाएर भाउजु मेरो कोठमा आउनु भयो र बाबु किन पढ्न जानु भएन? भनेर सोध्नुभयो मैले हल्का बिरामी जस्तो छु । शरिर दुखेको छ । भने अनि भाउजु ले चिसो ले होला बाबु एकछिन म तेल तताउछु र तेल मालीस गरिदिउला भनेर बाहिर भान्सा मा जानु भयो । अनि बाबु लाई खाना खुवाएर स्कुल छोड्नु भयो त्यस पछि हतार हतार गर्दै तेल तताउनु भएछ । अनि बाबु उठ्नुस म तेल मालीस गरिदीन्छु चिसो ले होला भन्नु भयो । हुन पनि माघ को महिना माईनस ३० थियो चिसो । हुस्सु ले सधैँ अध्यारो हुने गरी छोपेको हुन्थ्यो । भाउजु ले यति भने पछि कसरी नाई भन्नु र म पनि बिस्तारामा कट्टु सँग बसे अनि भाउजु ले मेरो शरिर भरि तेल लगाएर नरम हात ले मालीस गर्न सुरु गर्नु भयो । मेरो शरिर मा कुनै महिलाको हात ले नछोएको कारण ले गर्दा पहिलो पहिलाको स्पर्स पाउदा मेरो शरिर मा ज्वरो नै थपिएको थियो । जति मालीस गर्नु हुन्छ त्यतिकै मेरो भाई ले टाउको उठाउन सुरु गर्दै थियो ।मलाई पनि खपी नसक्नु भएको थियो । बेला बेलामा भाउजुले नजर मेरो भाई तिर लगाउनु हुन्थ्यो । किन भने दाई ब्यापार को लागि प्युठानमा गएको दुई हप्ता भई सकेको थियो आउनु भएको थिएन । अनि भाउजु को ईसारा र नजर लाई मैले सहजै बुझे । अनि भाउजु ले पनि बाबु मेरो ढाड मा पनि अलिकति तेल लागाइदिनु भन्नु भयो । अनि मैले भाउजु को ढाडमा तेल लगाउने बाहाना मा हात चिप्लिए झै गरेर बेला बेला उनका दुध मा हात पुर्याउने गर्थे । भाउजु भने मख्ख परेर थाहा नपाए झै गर्थिन । त्यसै बखत जे परे पर्ला भनेर हात मा तेल चोपेर भाउजु को कम्मर मुनिका भागमा सुमसुम्यउन पुगे । भाउजु पानी पानी भएको आभास गरे अनि बिस्तारै हात पेटीकोट भित्र छिराए र भाउजु को पुती मा पुर्याएको त पानि को मुहान फुटेको रहेछ । मेरो हात भरि भिजायो ।
छी के गरेको बाबु घिन लाग्ने भन्नु भयो । म भने जोसमा होस गुमाउन पुगेछु। अनि भाउजु का सबै कपडा खोलेर नाङ्गो पारि दिए । त्यस पछि त्यो कालो जङ्गल को बिचमा जीब्रोले खेलाउन सुरु गरे । भाउजु भने मेरो भाईको टाउको मा समाएर आँखा चिम्म पारेर बसिन एकछिन पछि उतानो पारेर पल्टाए र मजाले पुती जीब्रोले खेलाउन सुरु गरे तातो तातो पानि का मुहान हरु फुत्दै थिए एक दुई घुट्की पिएर मेरो लाडो लाई भाउजु को पुती मा तेर्स्याएर मुखमा किस खान सुरु गरे । केहि बेर को रोमान्स पछि भाउजु को पुटी मा मेरो लाडो को धक्का दिए । एउटा बच्चा पाई सकेको पुती बाक्लो पानि को सहायता ले गर्दा ल्वाम भित्र छिर्यो । भाउजु भने आसिसिसि …..स्वास्वा …..सिसिसि….गर्दै लामो लामो सास फेर्न सुरु गरिन । मैले भने मजा ले दबाएर लगातार धक्का दिन छोडेन । मलाई साथ दिदै भाउजु ले पनि तल बाट चमक चमक पारेर उचाल्न थालिन।
खोल्साको चिसो र अमृताको यो व्यवहारले मभित्रको पुंषत्व जाग्न थाल्यो
गाउँमा एसएलसी दिएर केही महिना माष्टरी गरेकाले पढाइमा केही ज्ञान पनि थियो। गाउँमा माष्टरी गर्दा त खुबै स्वाद भएको थियो, कोरेलीहरूलाई ट्युसन पढाउँदा। अलिकति राम्री केटीलाई एकान्तमा पर्यो कि तिम्रो फलानो विषय कमजोर छ, ट्युसन पढ्न आऊ भन्ने अनि दुई-चार दिन ट्युसन पढाएजस्तो गर्ने, त्यसपछि स्कुलको किताब में क्या रखा है, जवानीकी किताब पढो भन्दै यताउतीको गोटी मिलाएर रातारात युवती बनायो।एक पटक जिम्बालकी छोरी अमृतासँग खुब मोज मारिएको थियो। जिल्लाको सदरमुकाममा विभिन्न खेलकुदको आयोजना भएको थियो। उक्त खेलकुदमा भाग लिन मेरै नेतृत्वमा अमृतालगायत अन्य दुई केटी र पाँच जना केटाको टोली सदरमुकाम गएको थियो। हाम्रो स्कुलबाट जिल्ला सदरमुकाम पुग्न कस्सिएर एक दिन हिँड्नुपर्ने। बाटोमा एउटा आफन्त भेटियो।
ऊसँग म अरूलाई हिँड्दै गर भनेर गफ गर्न थालेँ। एक घन्टाजति अलमल भयो। विद्यार्थीहरूलाई भेट्न म हस्याङ-फस्याङ गर्दै उकालो चढ्न थालेँ। आधा उकालोमा पुगेपछि अमृतासँग भेट भयो। ऊ हिँड्न नसकेर थला परेकी रहिछ। अरू साथीहरू अगाडि लागिसकेछन्। मधेसबाट बाबुले ल्याइदिएको चुच्चे जुत्ता लगाउँदा
उसको यो हविगत भएको रहेछ। अमृताले खुट्टा कुँजो लागेर हिँड्नै नसक्ने भएको बताई। अमृता अब मेरो लागि घाँडो भई। जसरी भए पनि सदरमुकाम त पुर्याउनै पर्यो। ‘ल मेरो कुममा अडेस लागेर बिस्तार-बिस्तार हिँड’ भनेँ र उसलाई उठाएँ। अमृताले जीउको पूरै भार मेरो कुममा पारी र हिँड्न थाली। उसलाई थप भरथेग दिन मैले एउटा हातले उसको कम्मर समातेँ। एउटा हातले कम्मरमा र उसको छाती आफ्नोमा परेकाले अमृताको सम्पूर्ण भार थामेँ।
उकालो हिँड्दा पनि मेरो पुंषत्व भित्रभित्रै जाग्न थाल्यो। त्यसपछि मैले जानाजान उसको कुरकुरे वैंशलाई कुत्कुत्याउन थालेँ। त्यसपछि मैले अमृतालाई एउटा हात मेरो कम्मरमा समाउन लगाएँ र आफ्नो हातले भने उसको कुम समाएर हिँड्न थालेँ। मेरो हात बिस्तारै कुमबाट छातीतिर सर्न थाले।
अनि मैले उसको छातीलाई कस्न थालेँ। अमृताको जोड पनि मेरो कम्मरमा बढ्न थाल्यो। यही क्रममा एकछिन उकालो हिँडेपछि कस्तो तीर्खा लागेको, पानी खान पाए पनि हुन्थ्यो भनेर अमृताले आफ्नो टाउको सर्लक्क मेरो कुममा राखिदिई।
हामी पानी खानलाई मूलबाटो छाडेर खोल्सातिर लाग्यौँ। खोल्सामा अलिकति पानी जमेको रहेछ। हामीले त्यही जमुवा पानी खाएर तीर्खा मेट्यौँ। कति शीतल रहेछ यहाँ त भनेर अमृता एउटा रुखको छहारीमा लम्पसार परी। म पनि अति नै थाकेको थिएँ, उसैसँग ढल्किएँ। ‘खै सर, हात यता ल्याउनुहोस् न’ भन्दै अमृताले मेरो हात तानी र त्यसैमाथि सिरान पारेर सुती। एकछिनपछि एउटा खुट्टा मेरो
खुट्टामाथि चर्ढाई। खोल्साको चिसो र अमृताको यो व्यवहारले मभित्रको पुंषत्व जाग्न थाल्यो।
‘खुट्टा ज्यादै दुखेको छ ?’- मैले सोधेँ।
‘टेक्नै नहुने गरी पोलिराखेको छ’- अमृताले जवाफ दिई।
खै त, त्यसो भए एकछिन मा
दश हजार बर्ष पुरानो, समुद्रभन्दा १३० फीटमुनि भेटियो श्रीकृष्णको द्वारका (भिडियो सहित
सागरमा १३० फीटको गहिराइमा १० हजार वर्ष पुरानो अवशेष फेला परेको छ । विज्ञहरूका अनुसार, यो द्वापर युगमा भगवान् श्रीकृष्णले बनाउनुभएको द्वारका नगरी हो ।सरकारले आधुनिक प्रविधि प्रयोग गरेर द्वारकाका अवशेषहरू पत्ता लगाइरहेको छ । सन् २००० देखि २०११ सम्म नेसनल इन्स्टिच्युट ओसन टेक्नोलोजीले समुद्रमा प्रदूषण जाँच गरिरहँदा अवशेष भेटेको हो । समुद्रको गर्भमा एक पर्वत फेला परेको थियो ।
पौराणिक ग्रन्थअनुसार, भगवान् श्रीकृष्णले इहलीला समाप्त गरेपछि समुद्रले द्वारका नगरलाई डुबाइदिएको थियो ।वैज्ञानिक रूपमा हेर्दा महाभारतको युद्धमा आणविक बमहरूको प्रयोगपछि विश्वको तापक्रम बढेर समुद्रको जलस्तर बढेर द्वारका डुबेको हुनसक्छ ।
यहाँ भेटिएको काठको सामानको कार्बन डेटिङले नौ हजार ५०० वर्ष पुरानो सामान भएको पत्ता लाग्यो । त्यसबाहेक यहाँ हडप्पा सभ्यतामा देखिएका तलाउ र स्नानागार जस्ता कुरा पनि भेटिए ।
नेपाली काँग्रेसको घोषणापत्र : दश वर्षमा नेपाल समुन्नत राष्ट्र
नेपाली काँग्रेसका पार्टी सभापति एवं प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवा, वरिष्ठ नेता रामचन्द्र पौडेल, महामन्त्री डा शशाङ्क कोइराला एवं नेपाली काँग्रेस, घोषणापत्र तयारी समितिका संयोजक महेश आचार्यले आज संयुक्तरुपमा आयोजित घोषणापत्र सार्वजनिकीकरण समारोहमा सो कुरा बताउनुभएको हो ।
नेपाली काँग्रेसले आगामी मंसिर १० र २१ गते हुन गइरहेको व्यवस्थापिका–संसद् र प्रदेशसभा निर्वाचनलाई लक्षित गरी नेपाली काँग्रेसको घोषणापत्र २०७४ तयार पारेको छ । सो घोषणापत्रमा जलस्रोत, पर्यटन, कृषि र पूर्वाधारको विकास गरी देशबाट गरिबीको अन्त गर्ने उल्लेख छ ।
आगामी १० वर्षमा १५ हजार मेगावाट ऊर्र्जा उत्पादन भई निर्यात गर्ने र सोबाट आर्जित रकमले मुलुकको गरिबीलाई तीन प्रतिशतमा झार्ने उल्लेख छ । हाल मुलुकको गरिबी २१ प्रतिशत छ ।
घोषणापत्रले मुलुकको अर्थतन्त्रको आकारलाई आगामी १० वर्षमा रु १०० खर्बको हाराहारीमा पु¥याउने महोत्वाकाङ्क्षी योजना अघि सारेको छ । लगानीमैत्री वातावरणलाई शंकाको घेराबाट अलग राखी वार्षिक रु एक खर्बदेखि रु पाँच खर्बसम्म विदेशी लगानी भित्र्याउने तथा उत्पादनमूलक उद्योगको अंश पाँच प्रतिशतबाट १५ प्रतिशतमा पु¥याई राष्ट्रिय उत्पादनलाई अन्तर्राष्ट्रिय सञ्जालमा जोडिने उल्लेख छ ।
आगामी १० वर्षमा देशको गरिबी र भोकमरी सदाका लागि अन्त भई अनौपचारिक क्षेत्रका गरिबीलाई निवृत्तीभरणको व्यवस्था गरी तीनदेखि पाँच लाख युवालाई रोजगारी उपलब्ध हुनेछ । हाल ५० हजार व्यक्तिले मात्र स्वदेशमा रोजगार पाइरहेका छन् ।
दश वर्षभित्र आम नेपाली औषधि उपचारबाट वञ्चित हुनुपर्ने छैन । प्रत्येक नेपालीको स्वास्थ्य बीमा गरिएको हुनेछ । जसका कारण नेपालीको औषत आयु ७७ वर्षभन्दा माथि हुने अनुमान गरिएको छ । हाल नेपालीको औसत आयु ७१ वर्ष छ ।
घोषणापत्रमा काठमाडाँै–मधेश एक्सप्रेस रेल्वेलगायत चारदेखि ६ लेनका एक हजार किमीभन्दा बढी द्रुतमार्ग ५०० किमीभन्दा बढी रेल्वे लाइन ५० हजारभन्दा बढी किमी कालोपत्र सडक राष्ट्रिय सञ्जालमा जोडिन आउने उल्लेख छ ।
त्यसैगरी, पाँचवटा अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थल निर्माण भई प्रत्येक वर्ष ३२ हजार पर्यटक भित्रिनेछन् । जसका कारण ५० लाख नेपालीले पर्यटन उद्योगबाट प्रत्यक्ष एवं अप्रत्यक्ष रोजगार प्राप्त गर्नेछन् ।
आगामी १० वर्षभित्र मुलुक खाद्यान्न, मासु, तरकारीमा आत्मनिर्भर हुनेछ । तराई–मधेश र पहाडका १८ लाख हेक्टर जमिन बाह्रै महिना सिञ्चित हुनेछन् । मोबाइल फोन र इन्टरनेटको पहुँच सबै नेपाली जनतामा पु¥याइने, १६ वर्षभन्दा माथिका सबै नेपालीको बैंक खाता हुने तथा ऋण लिएका ८० प्रतिशतभन्दा बढी घरधुरीको स्रोत औपचारिक वित्तीय क्षेत्रमा आबद्ध हुने उल्लेख छ ।
नेपालको ७५ प्रतिशतभन्दा बढी जनसङ्ख्या व्यवस्थित, सुविधा सम्पन्न, आधुनिक शहरमा बसोबास गर्ने तथा सुरक्षित आवासमा बस्ने नेपाली घरपरिवारको हिस्सा तीन गुणाले वृद्धि हुने, सबै नयाँ भवन अनिवार्य रुपले भूकम्प प्रतिरोधी हुने, बाढीपहिरो, आगलागीजस्ता प्राकृतिक विपद्का कारण अकालमा मृत्यु हुनेको सङ्ख्या न्यून हुने र नेपालको ४५ प्रतिशत भू–भाग वन क्षेत्रले ढाकेको हुने उल्लेख छ ।
नेपाली काँग्रेसले आगामी मंसिर १० र २१ गते हुन गइरहेको व्यवस्थापिका–संसद् र प्रदेशसभा निर्वाचनलाई लक्षित गरी नेपाली काँग्रेसको घोषणापत्र २०७४ तयार पारेको छ । सो घोषणापत्रमा जलस्रोत, पर्यटन, कृषि र पूर्वाधारको विकास गरी देशबाट गरिबीको अन्त गर्ने उल्लेख छ ।
आगामी १० वर्षमा १५ हजार मेगावाट ऊर्र्जा उत्पादन भई निर्यात गर्ने र सोबाट आर्जित रकमले मुलुकको गरिबीलाई तीन प्रतिशतमा झार्ने उल्लेख छ । हाल मुलुकको गरिबी २१ प्रतिशत छ ।
घोषणापत्रले मुलुकको अर्थतन्त्रको आकारलाई आगामी १० वर्षमा रु १०० खर्बको हाराहारीमा पु¥याउने महोत्वाकाङ्क्षी योजना अघि सारेको छ । लगानीमैत्री वातावरणलाई शंकाको घेराबाट अलग राखी वार्षिक रु एक खर्बदेखि रु पाँच खर्बसम्म विदेशी लगानी भित्र्याउने तथा उत्पादनमूलक उद्योगको अंश पाँच प्रतिशतबाट १५ प्रतिशतमा पु¥याई राष्ट्रिय उत्पादनलाई अन्तर्राष्ट्रिय सञ्जालमा जोडिने उल्लेख छ ।
आगामी १० वर्षमा देशको गरिबी र भोकमरी सदाका लागि अन्त भई अनौपचारिक क्षेत्रका गरिबीलाई निवृत्तीभरणको व्यवस्था गरी तीनदेखि पाँच लाख युवालाई रोजगारी उपलब्ध हुनेछ । हाल ५० हजार व्यक्तिले मात्र स्वदेशमा रोजगार पाइरहेका छन् ।
दश वर्षभित्र आम नेपाली औषधि उपचारबाट वञ्चित हुनुपर्ने छैन । प्रत्येक नेपालीको स्वास्थ्य बीमा गरिएको हुनेछ । जसका कारण नेपालीको औषत आयु ७७ वर्षभन्दा माथि हुने अनुमान गरिएको छ । हाल नेपालीको औसत आयु ७१ वर्ष छ ।
घोषणापत्रमा काठमाडाँै–मधेश एक्सप्रेस रेल्वेलगायत चारदेखि ६ लेनका एक हजार किमीभन्दा बढी द्रुतमार्ग ५०० किमीभन्दा बढी रेल्वे लाइन ५० हजारभन्दा बढी किमी कालोपत्र सडक राष्ट्रिय सञ्जालमा जोडिन आउने उल्लेख छ ।
त्यसैगरी, पाँचवटा अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थल निर्माण भई प्रत्येक वर्ष ३२ हजार पर्यटक भित्रिनेछन् । जसका कारण ५० लाख नेपालीले पर्यटन उद्योगबाट प्रत्यक्ष एवं अप्रत्यक्ष रोजगार प्राप्त गर्नेछन् ।
आगामी १० वर्षभित्र मुलुक खाद्यान्न, मासु, तरकारीमा आत्मनिर्भर हुनेछ । तराई–मधेश र पहाडका १८ लाख हेक्टर जमिन बाह्रै महिना सिञ्चित हुनेछन् । मोबाइल फोन र इन्टरनेटको पहुँच सबै नेपाली जनतामा पु¥याइने, १६ वर्षभन्दा माथिका सबै नेपालीको बैंक खाता हुने तथा ऋण लिएका ८० प्रतिशतभन्दा बढी घरधुरीको स्रोत औपचारिक वित्तीय क्षेत्रमा आबद्ध हुने उल्लेख छ ।
नेपालको ७५ प्रतिशतभन्दा बढी जनसङ्ख्या व्यवस्थित, सुविधा सम्पन्न, आधुनिक शहरमा बसोबास गर्ने तथा सुरक्षित आवासमा बस्ने नेपाली घरपरिवारको हिस्सा तीन गुणाले वृद्धि हुने, सबै नयाँ भवन अनिवार्य रुपले भूकम्प प्रतिरोधी हुने, बाढीपहिरो, आगलागीजस्ता प्राकृतिक विपद्का कारण अकालमा मृत्यु हुनेको सङ्ख्या न्यून हुने र नेपालको ४५ प्रतिशत भू–भाग वन क्षेत्रले ढाकेको हुने उल्लेख छ ।
भगवान संग यसरी धान काट्ने खेतालाको वरदान माग्दै वडा अध्यक्ष ! नेपाली कमेडी टेलिश्रृंखला हाक्का हाक्की भाग: ११६ (हेर्नुहोस भिडियो)
Hakka Hakki Aba Pakka Pakki Comedy Serial Directed By Daman Rupakheti is now part of Highlights Nepal Pvt. Ltd. Artists : Daman Rupakheti, Kabita Sharma, Raju Bhuju, Ram Thapa, Umesh Kumar KC, Prakash Neupane, Shiva Sharma, Janak Prasad Bartaula, Simran Paudel, Sujit Thapa, Parwan Rai, Dharanidhar Neupane, Maniraj Kafley , Rajan Chaulagai, R. K. Manandhar , Raj Kumar Kunwar , Santosh Sapkota , Sushant Giri Child Artist : Kristel Gurung Copyright Holder & Digital Partner : Highlights Nepal Pvt. Ltd. Director : Daman Rupakheti Chief Assistant Director : Sujit Thapa Assistant Director : Umesh Kumar K C Media Partner : Surya Chand Editor : Indra Manandhar Writer : Shiva Sharma Title Song : Shailendra Shimkhada , Shankar Adhikari Title Vocal : Daman, Rita K.C , Maniraj Kafle Music : Tanka Budhathoki Camerman : Sagar khadka
उत्सव तमाङ र मीना लामाको नयां नेपाली लोक दोहोरी गीत "फुल फुल्यो गुरांस भिरैमा" (हेर्नुहोस भिडियो)
Listen to the new song released in the market and the name of the song is Phool Fulyo Gurans by Singer – Utsab Tamang & Mina Lama. The lyrics of the song is given by Eknarayan Bhandari and the music is given by Utsab Tamang. Artists – Ramji Khand & Karishma Dhakal, Editor – Nabin Gharti Magar, Camera – Furga Poudel, Director – Mausam Himali.
गोरखामा रोचक चुनावी प्रतिष्पर्धा : बाबुराम–नाराजणकाजी को बलियो ?
तत्कालीन नेकपा माओवादीले सञ्चालन गरेको दशवर्षे ‘जनयुद्ध’ का सहयोद्धा बन्नुभएका कमला नहर्की र हरिशरण आचार्य गोरखा– २ प्रदेशसभा क्षेत्र (क) मा फरक÷फरक पार्टीबाट एक अर्काविरुद्ध चुनावी प्रतिस्पर्धामा उत्रिएपछि यहाँको चुनावी माहौल रोचक बनेको छ ।
माओवादी जनयुद्धकी एकमात्र महिला बिग्रेड कमाण्डर नहर्की र अनेरास्ववियु क्रान्तिकारीका नेता आचार्यबीचको चुनावी प्रतिस्पर्धा मंसिर १० गते हुने भएको छ । अहिले दुवै उम्मेदवार गोरखा २ (क) क्षेत्रमा चुनावी प्रचारप्रसारका लागि घरदैलो अभियानमा व्यस्त हुनुहुन्छ । उहाँहरूले आफूले जित्ने दाबी गर्दै आउनुभएको छ ।
नेकपा एमाले र नेकपा (माओवादी केन्द्र)को वामगठबन्धनबाट नहर्की उम्मेदवार बन्नुभएको हो । गोरखाको– २ प्रतिनिधिसभा र चार प्रदेशसभा क्षेत्रमा प्रत्यक्षतर्फ नहर्की मात्रै महिला उम्मेदवार बन्नुभएको छ । नहर्कीसँग अर्को इतिहास पनि जोडिएको छ । उहाँ कारागार तोड्ने व्यक्तिका रूपमा चिनिनुहुन्छ । गोरखा कारागारमा रहेका बेला २०५७ चैत १७ गते सुरुङ खनेर उहाँ बाहिर निस्कनु भएको थियोे ।
नेपाली काँग्रेस, नयाँ शक्ति पार्टी र राप्रपाको गठबन्धनबाट नयाँ शक्तिका आचार्य सोही क्षेत्रको साझा उम्मेदवार बन्नुभएको छ । माओवादीमा रहदा उहाँ तीन पटकसम्म ककारागारमा पर्नुभएको थियो । जनयुद्धका दुबै पूर्व सहयोद्धाले गोरखा क्याम्पस पढ्दा राजनीति शुरु गर्नुभएको थियो ।
विसं २०५७ देखि ०५९ सम्म माओवादी सचिवालय सदस्य नहर्की र आचार्य एरिया इञ्चार्जसमेत हुनुभएको थियो ।
नहर्कीको संघर्षपूर्ण यात्रा
कारागारबाट सुरुङ खनेर बाहिर निस्कनुभएकी नहर्की त्यसअघि पनि पटक÷पटक कारागार पर्नुभएको थियो । विसं. २०५५ मा माओवादीको पूर्णकालिन कार्यकर्ता बन्नुभएकी उहाँ सोही वर्ष महिलाको राष्ट्रिय सम्मेलनमा जाँदा काठमाडौँंमा एक महिनासम्म कारागार पर्नुभयो भने०५६ मा फेरी पक्राउ पर्नुभएकी उहाँ ०५७ मा कारागरार तोडेर पार्टी सम्पर्कमा पुग्नुभएको थियो ।
राजनीतिमा संघर्ष गर्दागर्दै उहाँ एरिया कमिटी सदस्य, जिल्ला सदस्य, उपब्यूरो सदस्य, जनमुक्ति सेना १० नम्बर बटालिनको कम्पनी कमिसार हुनुभयो । क्यान्टोनमेन्टमा पुगेपछि बिग्रेड कमाण्डर हुने एकमात्र महिला उहाँ अहिले पोलिटब्यूरो सदस्य हुनुहुन्छ ।
राजनीतिमा गरेको संघर्ष चुनाव जित्ने गतिलो आधार रहेको बताउनुहुने नहर्की अहिले चुनावमका लागि घरदैलो कार्यक्रममा हुनुहुन्छ । यसअघि स्थानीय तह निर्वाचनका बेला गोरखाको प्रमुख पदका लागि उहाँ टिकटको दाबेदार हुनुहुन्थ्यो तर सो बेला पार्टीले नहर्कीलाई टिकट दिएन, कृष्ण रानाले टिकट पाए पनि काँग्रेसका राजनराज पन्तसँग पराजित हुनुभयो । गोरखा– २ (क) प्रदेशमा गोरखा नगरपालिका– ८ देखि १४ वडा पालुङटार नगरपालिका पर्छ ।
राजनीतिमा हरेश नखाएका हरिशरण
आचार्य विद्यार्थी नेताको रूपमा चिनिनुहुन्छ । विसं ०५१ मा माओवादी पार्टीको सदस्यता लिनुभएका उहाँ ०५४ मा पूर्णकालिन कार्यकर्ता हुनुभयो । विसं ०५४ मा पहिलोपटक पक्राउ पर्नुभएका उहाँ किसान सम्मेलनमा जाँदा ०५५ मा पक्राउ परी चार महिनापछि छुट्नुभएको थियो ।
विसं ०५८ मा अखिल क्रान्तिकारीको अध्यक्ष बन्नुभएका आचार्य एक वर्षपछि एरिया इञ्चार्ज भएपछि ०६१ मा पोखरामा पुनः पक्राउ पर्नुभयो । प्रहरीले पक्राउपछि १२ दिन आचार्यलाई बेपत्ता बनाएकामा मानवअधिकारकर्मीको दबाबमा छुट्नुभएको थियो ।
विद्यार्थी आन्दोलन ०६३ बाट राजनीतिमा थप सक्रिय हुनुभएका उहाँ उपत्यका ब्यूरो सचिवालय सदस्य रहेकै बेला पालुङटार विस्तारित बैठकदेखि डा भट्टराईको विचारमा लाग्नुभयो ।
नयाँ शक्ति जन्मेपछि गोरखा जिल्ला इञ्चार्ज बन्नुभएका आचार्य स्थानीय निकायको निर्वाचनमा पालुङटारको प्रमुखको टिकटका दाबेदार हुनुहुन्थ्यो तर उहाँको सटृा अशोक देवकोटाले टिकट पाए पनि काँग्रेसका दीपकबाबु कँडेलसँग पराजित हुनुभयो ।
पालुङटार क्षेत्रमा मात्रै नयाँ शक्तिको मत ३९ सय रहेको स्थानीय तह निर्वाचनमा आएको मतले देखाउँछ । कारागार पर्दै छुट्दै पुनः राजनीतिमा संघर्ष गर्दै अघि बढेकाले आफूले चुनाव जित्ने आचार्य बताउनुहुन्छ । विकास र संमृृद्धिका लागि जनताले भोट दिने आचार्यको विश्वास छ ।
काठमाडौंलाई सुर्तीरहित बनाउन अमेरिकी नागरिकबाट करोड प्रदान
काठमाडौं, १४ कात्तिक– काठमाडौं महानगरपालिकालाई सुर्ती रहित नगर बनाउन जिल्ला जनस्वास्थ्य कार्यालय काठमाडौंलाई अमेरिकी नागरिकबाट १ करोड नेपाली रुपैंया सहयोग प्राप्त भएको छ ।
अमेरिकाकी नागरिक तथा नसर्ने रोगका सद्भावना दुत माइकल बुम्वरले नेपाललाई एक करोड नेपाली रुपैयाँ सहयोग गरेको जिल्ला जनस्वास्थ्य कार्यालय काठमाडौंका प्रमुख महेन्द्र श्रेष्ठले जानकारी दिए ।
उनले भने, ‘यसको लागि अमेरीकी नागरीकले १ करोड रुपैयाँ सहयोग गर्नुभएको छ । काठमाडौं महानगरपालिकालाई सूर्ती रहित सहर बनाउन हामी योगनाहरु बनाउँदै छौं । अन्तराष्ट्रिय स्तरबाट आएको सहयोग परिचालनको लागि काठमाडौंमहानगरमा प्रस्ताव पेश गरिएको छ ।’
जिल्ला जनस्वास्थ्य कार्यलयलले काठमाडौं महानगरपालिका संगको सहकार्यमा काठमाडौंलाई सूर्तीजन्य पदार्थको प्रयोगलाई शुन्य बनाउन छिटै विभिन्न कार्यक्रम गरी अभियान सुरु गर्ने उनको भनाइ छ ।
सार्वजनिक स्थलमा चुरोट तथा सूर्तीजन्य पदार्थको सेवन गर्ने ८३ प्रतिशत मानिस रहेको र उनीहरुका कारण अन्य व्यक्तिलाई समेत असर गरेको भन्दै यसको नियन्त्रणमा ढिलाई भएको स्वीकार्नु भयो ।
‘सूर्तीजन्य पदार्थको विक्री वितरण र सेवनमा सरकारले कडा कानून बनाएको छ त्यसलाई हामीले प्रभावकारी ढंगबाट कार्यन्वयन गर्न सकेका छैनांै । अब हामी नयाँ योजनाहरु बनाएर यसको नियन्त्रणमा लाग्ने तयारीमा छौं,’ श्रेष्ठले भने, ‘हुन त यो काम निकै चुनौतिपूर्ण छ, तर अबका नयाँ पुस्तालाई सूर्तीजन्य पदार्थको सेवनबाट मुक्त गराउन यसको विक्रीवितरण र निषेधित क्षेत्रमा हुने सेवनलाई कडाई गर्नेछौ ।’
महानगरको सहकार्यमा योजनाहरु बनाएर छिटै पत्रकार सम्मेलन मार्फत सूर्तीजन्य पदार्थ नियन्त्रणका विभिन्न कार्यक्रमहरु सार्वजनिक गरिने पनि उनले जानकारी दिए ।
देउवाको आरोप-'कम्युनिष्ट शासनमा व्यक्तिगत स्वतन्त्रता हनन र त्रासको वातावरण !'
प्रधानमन्त्री एवं नेपाली काँग्रेसका सभापति शेरबहादुर देउवाले लोकतन्त्रको स्थायित्व र आर्थिक समृद्धिका लागि आगामी निर्वाचनमा काँग्रेसले जित्नु अपरिहार्य भएको बताउनुभएको छ ।
प्रतिनिधिसभा र प्रदेशसभा सदस्यको निर्वाचन २०७४ का लागि काँग्रेसको घोषणापत्र आज एक समारोहमा सार्वजनिक गर्दै उहाँले काँग्रेसको नेतृत्वमा नै २००७ सालयता मुलुकमा ठूला परिवर्तन सम्भव भएको र मुलुकमा अब आर्थिक समृद्धि गर्न पनि आसन्न निर्वाचनमा पनि काँग्रेस विजयी हुनुपर्ने धारणा व्यक्त गर्नुभयो ।
कम्युनिष्ट शासन व्यवस्थामा व्यक्तिगत स्वतन्त्रता र मानवाधिकार हनन हुनाका साथै त्रासको वातावरण हुने बताउँदै प्रधानमन्त्री देउवाले भन्नुभयो, “जनतालाई देशको मालिक बनाउन लोकतन्त्र नै चाहिन्छ र लोकतन्त्रको संरक्षण काँग्रेसले मात्र गर्न सक्छ ।” हिमाल, पहाड र मधेशलाई जोड्ने एक मात्र पार्टी काँग्रेस भएको दाबी गर्दै उहाँले समावेशी अधिकार स्थापित गर्न, राष्ट्रिय एकता बलियो बनाउन र राष्ट्रिय अन्तरराष्ट्रिय विश्वासका लागि पनि मुलुकमा काँग्रेसको विजय अपरिहार्य छ भन्नुभयो ।
कार्यक्रममा काँग्रेसका वरिष्ठ नेता रामचन्द्र पौडेलले सात दशकपछि मुलुकमा नयाँ संविधानमार्फत राजनीति व्यवस्थाको टुंगो लागेको बताउँदै मुलुकमा अब आर्थिक समृद्धि आवश्यक भएको र यसका लागि काँग्रेसले घोषणापत्रमार्फत प्रतिबद्धता सार्वजनिक गरेको जानकारी दिनुभयो ।
‘संविधान जारी गर्दाका सहयात्री दलहरु नै संविधानको मौलिकता परिवर्तन गरी अधिनायकवादतर्फ उन्मुख भएकामा’ चिन्ता व्यक्त गर्दै वरिष्ठ नेता पौडेले भन्नुभयो, “त्यस्तो प्रयासलाई काँग्रेसले कदापि सफल हुन दिँदैन ।”
पार्टीका महामन्त्री डा शशांक कोइरालाले कम्युनिष्ट पार्टीहरु एक ठाउँमा उभिनु काँग्रेसका लागि चुनौती भएको उल्लेख गर्दै आगामी निर्वाचनमा सम्पूर्ण काँग्रेस नेता कार्यकर्ता एक ढिक्का भएर निर्वाचनमा होमिन आग्रह गर्नुभयो ।
पार्टीका नेता एवं घोषणापत्र तयारी समितिका संयोजक महेश आचार्यले घोषणापत्रका बारेमा जानकारी दिँदै राजनीतिक स्थायित्व, लोकतन्त्रको सुदृढीकरण र मुलुकको समृद्धिका लागि आगामी निर्वाचनमा काँग्रेसलाई विजयी गराउनुपर्ने बताउनुभयो ।
प्रतिनिधिसभा र प्रदेशसभा सदस्यको निर्वाचन २०७४ का लागि काँग्रेसको घोषणापत्र आज एक समारोहमा सार्वजनिक गर्दै उहाँले काँग्रेसको नेतृत्वमा नै २००७ सालयता मुलुकमा ठूला परिवर्तन सम्भव भएको र मुलुकमा अब आर्थिक समृद्धि गर्न पनि आसन्न निर्वाचनमा पनि काँग्रेस विजयी हुनुपर्ने धारणा व्यक्त गर्नुभयो ।
कम्युनिष्ट शासन व्यवस्थामा व्यक्तिगत स्वतन्त्रता र मानवाधिकार हनन हुनाका साथै त्रासको वातावरण हुने बताउँदै प्रधानमन्त्री देउवाले भन्नुभयो, “जनतालाई देशको मालिक बनाउन लोकतन्त्र नै चाहिन्छ र लोकतन्त्रको संरक्षण काँग्रेसले मात्र गर्न सक्छ ।” हिमाल, पहाड र मधेशलाई जोड्ने एक मात्र पार्टी काँग्रेस भएको दाबी गर्दै उहाँले समावेशी अधिकार स्थापित गर्न, राष्ट्रिय एकता बलियो बनाउन र राष्ट्रिय अन्तरराष्ट्रिय विश्वासका लागि पनि मुलुकमा काँग्रेसको विजय अपरिहार्य छ भन्नुभयो ।
कार्यक्रममा काँग्रेसका वरिष्ठ नेता रामचन्द्र पौडेलले सात दशकपछि मुलुकमा नयाँ संविधानमार्फत राजनीति व्यवस्थाको टुंगो लागेको बताउँदै मुलुकमा अब आर्थिक समृद्धि आवश्यक भएको र यसका लागि काँग्रेसले घोषणापत्रमार्फत प्रतिबद्धता सार्वजनिक गरेको जानकारी दिनुभयो ।
‘संविधान जारी गर्दाका सहयात्री दलहरु नै संविधानको मौलिकता परिवर्तन गरी अधिनायकवादतर्फ उन्मुख भएकामा’ चिन्ता व्यक्त गर्दै वरिष्ठ नेता पौडेले भन्नुभयो, “त्यस्तो प्रयासलाई काँग्रेसले कदापि सफल हुन दिँदैन ।”
पार्टीका महामन्त्री डा शशांक कोइरालाले कम्युनिष्ट पार्टीहरु एक ठाउँमा उभिनु काँग्रेसका लागि चुनौती भएको उल्लेख गर्दै आगामी निर्वाचनमा सम्पूर्ण काँग्रेस नेता कार्यकर्ता एक ढिक्का भएर निर्वाचनमा होमिन आग्रह गर्नुभयो ।
पार्टीका नेता एवं घोषणापत्र तयारी समितिका संयोजक महेश आचार्यले घोषणापत्रका बारेमा जानकारी दिँदै राजनीतिक स्थायित्व, लोकतन्त्रको सुदृढीकरण र मुलुकको समृद्धिका लागि आगामी निर्वाचनमा काँग्रेसलाई विजयी गराउनुपर्ने बताउनुभयो ।
समाजिक संजालमा सेरे भनेर चिनिने चर्चित यी अनुहार को आखिर कसको हो,उनको वास्तविकता नाम के हो त (भिडियो सहित)
को हुन् यि युवा समाजिक संजालमा सेरे भनेर चर्चित छन् ,जानौं उनको वास्तविकता “भिडियो”
अधिकाम्स सामाजिक संजालको भित्तामा देखीने एउटा पात्र निकै चर्चित छन् ति हुन् शेरे जसलाई नेपाली सामाजिक संजाल प्रयोगकर्ताहरुले शेरे नाम दिएर ट्रोल बनाउने तथा हास्यब्यंगमा खुवै प्रयोग गर्ने गरेका छन् ।
वास्तवमा को हुन् त यि शेरे कसको चीत्र हो यो धेरैलाई थाहा नहुन सक्छ,यो तस्वीर चर्चीत चीनीया बास्केटबल खेलाडी याओ मिङको हो ।सन् २००२ देखी १८ बर्षको उमेर देखी बास्केटबल खेल्न शुरु गरेका मिङ सन् २००९ मे मा एक प्रतियोगितामा खेल समपन्न भएपछि यस्तो मुख बनाई हाँसेका थिए जसलाई तत्कालै एक चित्रकारले सेतो स्केच बनाई ब्यङग्यको रुपमा प्रयोग गर्ने निर्णय गरि सामाजिक संजालमा पोस्ट गरेका थिए त्यसपछि यो स्केच सर्वत्र फेसबुकमा भाईरल बन्यो । र हिजो आज राजनीतिक ब्याङ्ग देखि लिएर हरेक कुरा हरुमा यो तस्बिर भाईरल भनि रहेको छ ।
पुरा भिडियो हेरी पुरा जानकारी लिनु होला :
उमेरले रोक्यो नेपाल आडल हुन आयुष्मा राईलाई - इन्टरनेटमा भाइरल हुँदै यी ५ कक्षा पढ्ने बालिका(भिडियो सहित)
संगीत मानिसको आवाज वा धुन निकाल्ने एक कला हो। संगीतमा ध्वनीहरूलाई समयानुसार मिलाएर मनपर्दो नतीजा निकालिन्छ। नेपाली संगीतलाई आफ्नो मधुरता,लयबद्धता र विविधताको प्रतीकको रुपमा लिने गरिन्छ। संगीतमा कुनै वर्ग हुदैन, कुनै जात/धर्म हुदैन र उमेरको हद हुदैन। आजभोली नेपालमा बालक देखि बृद्धसम्म नै संगीतको क्षेत्रमा अग्रसर भएका छन ।
काठमाडौँको टाइमलाइन स्कुलमा कक्षा ५ मा अध्ययनरत बालिका आयुष्मा राईको संगीतमा रुची बालापनदेखि नै थियो । सानै उमेरदेखि संगीत सिकेकी आयुष्मा बिहान घरमा रियाज गर्ने गर्छिन भने स्कुलमा समेत संगीत सिक्ने गर्छिन । निकै नै सुमधुर स्वरकी धनि आयुष्मा । उमेरले रोको नेपाल आडल हुन लाई आयुष्मा राइले इन्टरनेटमा भाइरल हुँदै यी ५ कक्षा पढ्ने बालिका भिडियो हेर्नुहोस्-
नेपाल आइडल बुद्दले कार पाएपछि किन यस्तो भने ? (हेर्नुहोस भिडियो)
Nepal Idol is a Nepalese reality television singing competition that is part of the Idols franchise created by Simon Fuller and owned by FremantleMediaThe judges were Nhyoo Bajracharya, Indira Joshi and Kali Prasad BaskotaNepal Idol 2017 is the first season of Idol Franchise in Nepal which is aired on AP1 TV.
Flash News निर्वाचनको मुखमा ढुंगेललाई पक्रनु निर्वाचन नगर्ने षड्यन्त्र हो भन्दै माओवादी केन्द्रद्वारा ढुंगेलको रिहाइ माग
नेकपा(माओवादी केन्द्र)ले पूर्वसांसद बालकृष्ण ढुंगेलको पक्राउ शान्ति सम्झौताविरुद्ध रहेको जनाउँदै तत्काल उनको रिहाइको माग गरेको छ ।
माओवादी केन्द्रका प्रवक्ता पम्फा भुसालले पत्रकारसँग कुराकानी गर्दै भन्नुभयो, “द्वन्द्वकालीन मुद्दा सत्य तथा मेलमिलाप आयोगबाटै समाधान गरिने शान्ति सम्झौताको मर्मविपरीत बालकृष्ण ढुंगेललाई पक्रिनु निन्दनीय छ । उहाँको तत्काल रिहा गरिनुपर्छ ।” ढुंगेलविरुद्ध लगाइएको मुद्दा सत्य तथा मेलमिलाप आयोगले नै हेर्नुपर्ने उहाँको भनाइ छ ।
निर्वाचनका समयमा आएर ढुंगेललाई पक्रनु निर्वाचन नगर्ने षड्यन्त्र हुनसक्ने आशंका गर्दै नेत्री भुसालले शान्तिपूर्ण निर्वाचन कुनै पनि बहानामा बिथोलिन नहुने बताउनुभयो । नेपाल प्रहरीको सिआइबीले ढुंगेललाई ललितपुर, सातदोबाटोस्थित उनको डेराबाट आज पक्राउ गरेको थियो ।
ढुंगेल पहिलो संविधानसभामा ओखलढुङ्गा–२ बाट निर्वाचित संसद् थिए । उनलाई ओखलढुंगाका उज्जनकुमार श्रेष्ठको हत्यामा अदालतले दोषी ठह¥याएको थियो ।
को रुदैन होला ! साउदीमा मालिकले यौन शोषण गर्यो, घर फर्केर आउँदा छोरा भन्छ ‘आमा तिमी नै खराब हौ’
काठमाण्डौ,काँइली (नाम परिवर्तन)लाई हिजोआज छोराले ‘आमा तिमी खराब हौ’ भन्छन् । १० नातीनातिनीकी हजुरआमा आफ्नै छोराले यस्तो वचन लगाउँदा सुनसरीकी काँइलीको मन चसक्क हुन्छ । ५२ वर्षकी काँइलीलाई विदेशबाट फर्केपछि श्रीमान् र छोराले गर्ने व्यवहारले मरेको जुनी भए झैं लाग्छ । उनलाई ४ वर्षसम्म तिनै छोराछोरी र श्रीमानका लागि सहेका दुःख याद आइरहन्छ ।
उनले साउदीमा घर मालिकको पिटाइ र नमिठो वचन सहनु पर्यो । घर फर्किएपछि पनि विदेशमा बिग्रिएर आइस् भन्दै श्रीमानको पिटाइ र नानाथरिका गाली सहनु परिरहेको छ ।
२०६९ सालमा भारतको बाटो हुँदै उनी साउदी पुगेकी थिइन् । साउदीमा काँइलीले नारकीय जीवन बिताउनु पर्यो । विदेश जानु अघि सडक बनाउने सहयोगीको काम गरेर उनले जेनतेन बिहान बेलुकीको छाक टार्थिन । गाउँकै चिनजानका दलालले विदेशमा हुने कमाइले गरिबी हट्ने लोभ देखाएपछि उनी साउदी गएकी थिइन् ।
काम गर्ने घरका सबैले पालैपालो पिट्थे
काँइलीका लागि साउदी अरब दलालले भने जस्तो भएन् । उनले भाषा बुझिनन् । काम गर्न पनि जानिनन् । काम गर्न नजान्दा घर मालिकले उनलाई पशु झैं व्यवहार गरे । घरेलु काम गर्ने उनलाई मालिककले मन लागेको व्यवहार गरे । काम गर्ने घरमा रुने छुट थिएन । ‘जति रोयो उति नै कुट्थे, मार्छु भनेर बन्दुक देखाउँथे,’ साहुले गरेका व्यवहार बताउँदा काँइलीका गहभरी आँसु भए । उनलाई ४ वर्ष सहेका दुःख शब्दमा उतार्न गाह्रो भैरहेको थियो ।
साहुले मात्र हैन परिवारका सबैजनाले पालैपालो पिट्थे । त्यतिबेलाको पिटाइ उनको पिठ्युँमा दाग बनेर बसेका छन् । पिठ्युँको दाग देखाउँदै काँइलीले भनिन्, कहिले त लुगा फुकाल्न लगाएर पनि पिट्थे । घर मालिकले पशुलाई झैं गरेका व्यवहार र पिटाइले काँइलीलाई बाँच्छु भन्ने लाग्न छाडेको थियो ।
कामको मेसो नपाउँदा साहुनीले उनलाई कुकुर्नी भन्दै गाली गर्थिन् । साहुनीले गर्ने व्यवहार पनि त्यो भन्दा फरक थिएन् । ‘उनीहरुले खाएर बचेको जुठो भात दिन्थे, त्यो पनि पेटभरि खान पनि पाइन,’ काँइलीले सुनाइन् । उनलाई घर बाहिर निस्कन दिँइदैनथ्यो । उनले देखेको साउदी भनेको साहुको दुई तलाको घर मात्र हो ।
परदेशमा साहुका छोरीहरुकी आमा
कखरा पनि नचिन्ने काइलीलाई परदेशमा भाषा सिक्न, काम जान्न धेरै समय लाग्यो । एउटा घरभित्र उनले अनेकौं मान्छे देखिन् । एउटै गिलास साहुनीले १० पटकसम्म माझ्न लगाइन् । काँइलीका हातमा सिसाले काटेको दाग प्रष्टै देखिन्छन् । उनले भनिन्, भाँडा माझ्न नजान्दा हातमा कुट्थे ।
घरको काम देखि दुई छोरीको स्याहार उनकै काँधमा थियो । उनी साउदी पुग्दा घर मालिकका जुम्ल्याहा छोरीहरु १५ दिनका थिए । बोल्न थाले पछि उनीहरुले काँइलीलाई आमा भन्थे । काखे छोरो छाडेर विदेश गएकी काँइली साहुका छोरीहरु देख्दा आफ्नै छोरो सम्झेर रुन्थिन् ।
परदेशमा साहुका छोरीहरुकी आमा काँइली साहुसाहुनीको चाहिँ प्यारी हुन सकिनन् । काम जान्न थालेपछि पनि उनले कुटाइ र गाली सहनु पर्यो । काँइलीलाई अहिले लाग्छ, ‘विदेशमा हामीलाई कुट्न नै लैजान्छन् कि के हो ।’
४६ वर्षमा विदेश गएकी काँइलीको उमेर ढल्कदै थियो । त्यसमाथि ६ जना छोराछोरीकी आमा उनको ज्यान दरो थिएन् । पानीमा रुझ्दा पनि बिरामी पर्ने उनी पेटभरी खान नपाएरै बिरामी पर्न थालिन् । उपचार र आराम नपाएपछि काँइली सिकिस्तै भइन् ।
काम गर्न नसकेपछि साहुले सडकमा छाडेर हिँडे
कामै गर्न नसक्ने भएपछि अब उनको के काम थियो र । साहुले उनलाई रियादमा रहेको नेपाली दूतावास नजिकै बिच सडकमा छाडिदिए । ‘अस्पताल हिँड भनेर साहुले अन्तै लगे, रोडमा छाडेर फर्किए,’ यति सुनाउँदा काँइलीका आँखा आँशुले भरिए ।
१० लाखमा किनेर ल्याएको भन्दै गाली गर्ने साहुले उनलाई चारवर्ष बिना तलव काममा लगाए । काम गर्न नसक्ने भएपछि सडकमा फालेर साहु फर्किए । उनी जुरुक्क उठेर हिँड्न पनि सक्ने अवस्थामा थिइनन् । पेटमा अन्न नपरेको १० दिन भैसकेको थियो ।
रोइरहेकी काँइलीलाई सडक बनाउने काममा खटिएका नेपालीले दूतावाससम्म पुर्याए । त्यतिबेला उनको स्वास्थ्य अवस्था एकदमै नजुक भैसकेको थियो । ‘अस्पताल जान २० मिनेट ढिलो भएको भए म नबाँच्ने रहेछु,’ काँइलीले त्यो बेलाको आफ्नो अवस्थाको बारेमा प्रष्ट्याइन् । उनलाई त्यो कुरा डाक्टरले बताएका थिए ।
उनी ९ महिनामा मात्रै निको भइन् । २०७३ साल असारमा नेपाली दूतावासले उनलाई नेपाल पठायो । दुईचार पैसा कमाउने, घरबार जोड्ने आशाले परदेश गएकी काँइलीको झण्डै उतै ज्यान गयो । त्यसरी मृत्युलाई जितेर घर फर्किए पनि उनलाई कहाँ राम्रो भयो र !
आफन्तले त बिग्रेको भने, छोरा र श्रीमानले पनि छाडेनन्
छोराले उनलाई बिग्रेकी भने । अनि श्रीमानले साहुले कुटेर थलिएको शरीरमा कुटाइ थपे । बिग्रिएर आएकै आरोप लगाए । उनलाई घर फर्किपछि पाएको यातनाले बाँचेर आएछु भनेर पछुतो लाग्छ । उनी घर फर्कदा छोराछोरीको बिचल्ली थियो । १४ वर्षको छोरीको बिहे भैसकेको थियो । काखे छोरोको गाँसबासको ठेगान थिएन । उनको श्रीमान् दिनभरी सडक बनाउने काम गर्थे । साँझ उतै बस्थे । घर पनि बेचिसकेकाले बस्ने ठाउँ थिएन ।
विदेशको सपनाले उनको यथार्थ लुटियो । सग्लाे ज्यान पनि ४ वर्षको पिटाइले थिलथिलो भएकोे छ । अब उनले पहिले गर्ने काम पनि गर्न नसक्ने भएकी छिन् । कमाउन गएकी काँइली बाँचेर त फर्किइन, तर साथमा पैसा हैन जीवनभरी नमेटिने चोट र आरोप लिएर । परदेशमा पाएको पीडा माथि आफन्त र समाजले लगाएका आरोपले उनको मन झनै कुँडिन्छ ।
हिजोआज उनी मेलापात पनि गर्न सक्दिनन् । केही गह्रौं काम गर्यो कि बिरामी पर्छिन् । आम्दानीको स्रोत पनि केही छैन । श्रीमानले कमाएको रक्सी पिएरै सक्छन् । सडकमै बस्ने श्रीमान् घर आए पनि उनले पिटाइ सहनुपर्छ ।
विदेशबाट फर्किएको एक वर्षमा उनले टाउको लुकाउने घर बनाएकी छन् । सानै उमेरमा बिहे गरेकी छोरीलाई फर्काएर आफैंसित राखेकी छिन् । छरिएको परिवारलाई त जोडिन काँइलीले । तर आफैले जन्माएको छोरा र श्रीमानले लगाउने आरोपले काँइलीको मन भने टुक्रिएको छ ।
नेपाली चलचित्र ‘होलिडे’का छायाँकार दिनेश कुमार राई यूरोपको बेल्जियमबाट फरार (फोटो/प्रहरी रिपोर्ट सहित)
ईश्वोर दुलाल,झापा,१४ कात्तिक | नेपाली चलचित्र ‘होलिडे’का छायाँकार दिनेश कुमार राई (बान्तवा) यूरोपको बेल्जियमबाट फरार भएका छन । बसन्त निरौला निर्देशित उक्त चलचित्रको सम्पूर्ण छायांकन सकेर नेपाल फर्किन १ दिन बाँकी रहँदा राई सम्पर्क बिहिन भएको निर्देशक बसन्तले जानकारी दिएका छन ।
राईले पासपोर्ट र महत्वपूर्ण कागजात लिएर फरार भएको बसन्तले बताएका छन् । ‘केहि सामान किन्न भनि बाहिर निस्केका राई त्यसपछि सम्पर्कमा आएन्न ‘निर्देशक निरौलाले भने ‘कतै केहि भयो कि भनि प्रहरीकोमा पुग्यौँ तर कुनै अप्रिय घटना भएको पत्ता लागेन । प्रहरीले पनि उनि फरार भएको भन्दै खोजी गरीरहेको बनाएको छ’ ।
दिनेशसँगै नेपाल फर्किनलाई टिकट लिएका नायक गौरव पहारी र मूख्य सहायक निर्देशक बिनय पौडेल भने सोमबार नै नेपाल आईसकेका छन् । आइतबार देखि दिनेश सम्पर्क बिहिन भएका हुन् । उनले घरमा लैजान भनेर किनेका सामानसहितको लगेज भने यत्तिकै छोडे हिडेका छन् । दुई महिनाको लागि प्रवेशाज्ञा पाएका उनको भिसा अवधी अझै केहि दिन बाँकी रहेको निर्देशक निरौला जानकारी दिएका छन् । निर्देशक निरौला सहित चार जना अझै यूरोपमा नै रहेको र नोवेम्बर पाँच तारिक सम्ममा सम्पर्कमा आएर नेपाल नफर्केमा त्यहाँको कानुन बमोजिमको कारवाही हुने निर्माता तथा कलाकार श्याम श्रेष्ठले जानकारी दिएका छन् । श्रेष्ठ सहित हरिकृष्ण कार्की र तेजेन्द्र कँडेलले ‘होलिडे’ टीमलाई स्पोन्सर गरेका थिए । श्यामले यूरोपको जुनसुकै स्थानमा भएपनि कारबाही गर्ने जानकारी दिएका छन् ।
श्यामका अनुसार दिनेशलाई लुक्न सहयोग गर्ने सहयोगीलाई पनि मानव तस्करीको मुद्दा चलाई हदैसम्म कारवाही हुने जानकारी दिएका छन् । निर्देशक निरौलाले आफुले बिश्वास गरेर लगेको तर दिनेशले बिश्वासघात गरेकोले कारबाही गरेरै छोड्नेपनि बताए । यदि उनलाई प्रहरीले पक्राउ गरेको खण्डमा उनलाई फेला पार्न खर्च भएको सम्पूर्ण रकम प्रहरीलाई बुझाउनै पर्ने नियम रहेको पनि बताईएको छ । दिनेश चलचित्र प्राविधिक संघका कार्यसमिति सदस्य पनि हुन् ।
प्रहरी रिपोर्ट हेर्नुहोस :
उज्जन श्रेष्ठको हत्या प्रकरणमा बालकृष्ण ढुंगेललाई कसरी जन्म कैदको सजाय भयो ? हेर्नुहोस पुरा कहानी (गाउलेहरुको बयान सहित)
पूर्वसभाद वालकृष्ण ढुंगेल समेतलाई दोषी करार गरिएको उज्जनकुमार श्रेष्ठ (भुवन) को हत्या भएको भनिएको गाउँमा बनाइएको स्थलगत रिपोर्ट:
मिर्मिरे बिहानीमा गाउँलेहरुको निन्द्रा खुल्न लागेको थियो । तल लिखु खोलाको किनारामा पर्ने न्युरेमा ड्याङ्ग गरेको ठूलो आवाज आयो । गाउँलेहरुले आवाज सुने ।
तर, निद्राबाट बिउँझिदै गरेका गाउँलेहरुले सखारै आएको आवाजले कयौँ बर्षसम्म निदाउन दिनेछैन भन्ने अनुमान लगाउन सहज थिएन । तैपनि त्यो आवाज अनिष्टको संकेत हो भन्ने अड्कल त्यतिबेलै गाउँलेहरुले लगाए ।
त्यो गोलीको आवाज थियो । त्यही गोलीको आवाजले अहिले देशको राजनीतिलाई बहसमा तानिरहेको छ । र, यसलाई ‘बालकृष्ण ढुंगेल प्रकरण’ वा ‘उज्जन श्रेष्ठ हत्या प्रकरण’ पनि भनेर चिन्ने गरिएको छ ।
विसं।०५५ असार १०, बिहान करिब ४ बजे पड्केको गोलीको आवाजको हिजो(आज गाउँमा भन्दा बेसी शहरमा चर्चा छ । ‘गोली चलाएको’, ‘गोली चलाउन आदेश दिएको’, ‘घटना घटाउन टर्चलाईट बालेको’, ‘प्रहरी र न्यायालयलाई सही सूचना नदिएको’ लगायत अनेकौं छिर्काहरु गाउँ हुँदै शहरसम्म आएर विकृत भैरहेका छन् ।
यस वीचका यी ६ हजार ५ सय ४५ दिनहरुमा रामेछाप र ओखलढुंगाबीच बग्ने लिखु खोलामा धेरै पानी बगिसक्यो । रात रहे अग्राख पलाउँछ भनेजस्तै यी दिनहरुमा न्याय पाउनेले न्यायको सट्टा अन्याय पाए भने अन्यायको खेती गर्नेहरु न्यायका ठेकेदार बन्न भ्याए ।
अन्यायको दारुण कथा झेलेर अझै पनि पुरानै नियति भोग्न बाध्य ओखलढुंगेली टारकेरावारीका जनताको दुःखको कथामा शुरु हुन्छ( गाउँको सम्पन्नशाली व्यापारीको रुपमा दरिएका रामेश्वर नाम गरेका जगतदास श्रेष्ठका सात भाइ छोरामध्ये काइँला भुवन अर्थात उज्जनकुमार श्रेष्ठको ‘हत्या’ प्रकरणबाट ।
देशको सर्वोच्च निकायले भुवनको हत्या भएको निष्कर्ष निकालेर मानिसहरुलाई आजीवन कारावासको सजायँ दिँदा समेत एलिटहरुको भाषामा ‘अनपढ र गवाँर’ जस्ता लाग्ने गाउँलेहरुले सर्वोच्च अदालतको निर्णयमा अविश्वास र आशंका व्यक्त गरेका छन् ।
‘मर्ने बेलामा मलाई पाप बक्नु छैन, सत्य निसाप बक्ने हो, अदालताँ पनि त्यही बकेको हो, तपाईलाई पनि त्यही बक्छु,’ टारकेराबारी गाविसका पूर्ववडाअध्यक्ष ९४ बर्षीय भोजबहादुर खड्काले हामीसँग भने, ‘भुवन मरेको होला भन्ने मेरो चित्तले अझै देख्दैन, झूठो कुरा गरेको भए सात जुनी नर्कमा जान परोस् ।’
घटनाको विवरण
बुबा रामेश्वर श्रेष्ठको मिल रहेको टारकेरावारीको कोइरालेबाट ०५५ असार १० गते बिहान ४ बज्न केही मिनटअघि मिलका केही सामान तथा चिउरा लिन दुई जना भरियाका साथ रामेछापको धोवीतर्फ लाग्छन् भुवन ।
उनी अघि अघि र भरियाहरु रामबहादुर श्रेष्ठ र थिरबहादुर खत्री पछिपछि हिँडिरहेका हुन्छन् । त्यहीबेला अचानक भरुवा बन्दुक पड्केको चर्को आवाज आउँछ ।
आवाजसँगै भुवन र उनका दुईजना भरिया ज्यान जोगाउन भाग्छन् । बिहान गाउँलेहरु घटनास्थलमा गई खोजी गर्दा घटनास्थलमा भरुवा बन्दुकका केही छर्रा तथा एक ठाउँमा रगतका टाटाबाहेक केही भेटदैनन् उनीहरुले । दुईजना भरिया भने गाउँलेको सम्पर्कमा आउँछन् ।
‘गोली चलेको आवाज आएपछि हामीबीच भागाभाग भयो, को कता गयो केही थाहा भएन,’ थिरबहादुरको भनाइ छ ।
अनि तपाईहरुले सँगै रहेका भुवनलाई खोज्नुभएन त ?
यो प्रश्नमा थिरबहादुरले भने( हामी र गाउँलेहरु समेत मिलेर खोजी गरियो, तर उनको लास र सास दुबै भेटिएन ।
गोली चलाउने दिनसम्म आइपुग्दा ओखलढुंगा र रामेछापको दुर्गम क्षेत्रमा पर्ने टारकेराबारी, पोकली, गाम्नाडटार र लेतीमा माओवादीले आफ्नो गतिविधि बढाइरहेको थियो । अचानक टारकेरावारीमा चलेको भरुवा बन्दुकको आवाजले राज्यलाई ‘एक्सन’ लिनै पर्ने निर्णयमा पुर्याइदियो । यही समय पारेर ओखलढुंगाको टारकेरावारी, गाम्नागंटार, लेतीमा व्यापक कुटपीट, धरपकड र सर्च अपरेशन चलाइयो । जसलाई स्थानीय गाउँले ‘प्रहरी दमन’ भन्छन् ।
भुवनको शव अझै पनि न राज्यको कुनै निकायले भेट्टाएको छ, न त गाउँलेले नै । प्रहरीले चलाएको व्यापक सर्चमा समेत उनको लास वा सास नभेटिएपछि उनलाई मरेकै भन्ठानियो । आजसम्म उनी मरे भन्ने विश्वास गरिएको छ । जसको हत्या अभियोगमा हाल दुईजनालाई आजीवन कारावासको सजायँ सुनाइएको छ ।
तर, गाउँलेहरु भने गाउँमा ३३ वर्ष र २७ वर्ष पछि पनि बिहे गरेर र्फकनेहरुलाई देखे भोगेको हुनाले लास नभेटेसम्म भुवन मरेकै हुन् भन्नेमा आशंका व्यक्त गर्छन् ।
भुवन हत्या आरोपमा सजायँ सुनाइएकामध्ये पुष्कर गौतम जसलाई तत्कालीन समयमा माओवादीले त्यस क्षेत्रमा खटाएको थियो, केन्द्रीय कारागारमा कैद भुक्तान गरिरहेका छन् ।
अर्का आरोपी पहिलो संविधानसभामा चुनाव जितेर सभासद भएका माओवादी नेता बालकृष्ण ढुंगेल हुन्, जो यसै अभियोगमा जेल चलान भई पुनरावेदन अदालतबाट छुटे । तर, सर्वोच्चबाट पुनः दोषी करार गरिएका छन् ।
भुवनकी दिदी सावित्री श्रेष्ठद्वारा लिखित पुस्तक ‘पीडाका ५००० दिन’मा उनले पुस्कर गौतमबारे लेखेकी छन्ः पुस्कर खुलेआम काठमाडौंमा स्तम्भकारका रुपमा पत्रकारिता गरेर बस्यो तर, प्रहरीले पक्राउ गरेन । कृष्णमोहन श्रेष्ठ त्यतिबेला प्रहरीका एआईजी थिए । पुष्कर लुकिरहेको ठाउँ पत्ता लगाई म एआइजीलाई भेट्न पुगेँ । पुष्कर लुकेको ठाउँको सुइँको दिएँ‘ तर, कृष्णमोहनले पुष्करलाई पक्राउ गरेनन् । पुष्कर त हाम्रो इन्र्फमरजस्तै भइसक्यो भने । पछि थाहा भयो, पुष्कर माओवादी छाडेर प्रहरीको सूचनादाता भएछ ।’
भुवनको हत्या प्रकरणमा संलग्न भएको आरोपमा प्रहरीले गाउँबाट झण्डै १ सय १० जनालाई पक्राउ गर्यो । ५५ जनालाई मुद्दा लगायो । तर, अन्यलाई राजनीतिक पहुँचका आधारमा मुद्दा फिर्ता गरी १५ जनालाई मात्रै मुद्दा चलाइयो । त्यसमध्ये पनि ९ जनालाई पुनः छोड्दै ६ जनालाई जिल्ला अदालतमा मुद्दा दायर गरियो । उन्मुक्ति पाउनेमा कांग्रेस, एमालेसमर्थित मान्छेहरु थिए, सजायँ पाउनेमा माओवादी थिए ।
पक्राउ परेका ६ जनालाई पुर्पक्षका लागि थुनामा राख्ने आदेश जिल्ला अदालतले दियो । ती ६ जना थलबहादुर पौडेल, डोरबहादुर पौडेल, मनोज भट्राई, पर्वतराज भट्राई, रामबहादुर श्रेष्ठ र थिरबहादुर खत्री थिए । भने फरार अभियुक्तको नाममा पुष्कर, बालकृष्ण ढुंगेल र प्रलाहृद गौतम थिए ।
टारकेरावारी घर भएका थिरबहादुर खत्री तिनै मान्छे हुन्, जो भुवनमाथि गोली चलाइएको बिहान भुवनको भरिया थिए । त्यस घटनाका वास्तविक साक्षी खत्री पनि जेल परे, प्रहरीको यातनागृहमा आची र रगतमा लुटपुटिन बाध्य भए । कागजी चस्मदित गवाह डिल्लीबहादुर र बेदबहादुर खड्का भने थुनिएनन् ।
गाउँमै अत्यन्त निम्नस्तरको जीवन बिताइरहेका खत्री जसको भारी बोकेर जीवन धानिरहेका थिए उनैलाई हत्याको मतियार भन्दै हालियो । यसलाई जायज ठहर्याउन किताब लेखियो ।
टारकेरावारी(७ कै थलबहादुर पौडेल पनि कागजी गवाहका आधारमा लामो समयसम्म प्रहरीको यातनागृहको शिकार बने । तर, अन्तिममा निर्दोष करार गरिए । उनलाई न्यायालयले निर्दोष करार गर्दासम्म उनी यथेष्ठ रुपमा दोषी, हत्यारा, हत्याको मास्टर माईन्ड जस्ता विभुषणबाट पुरस्कृत भैसकेका थिए । समाजमा हत्यारा कहलिइसकेका थलबहादुरलाई न्यायालयले निर्दोष सावित गर्न १५ बर्ष लगायो ।
घटना हुनुभन्दा बर्षौ अघिदेखि थलबहादुर काठमाडौंमा बस्ने गर्दथे । अपर तामाकोशीको जागिरका सिलसिलमा काठमाडौं बस्न थालेका उनलाई अफिसकै काममा छँदाछँदै बिराटनगरबाट पक्राउ गरियो । उनलाई किन जेल हालियो, स्थानीय गाउँलेले अझैसम्म बुझ्न सकेका छैनन् ।
कागजले कागजकै भाषा बुझ्ने भएर हो कि जनताले कागजको भाषा बुझेनन् र सजायँ पाए । कागजको भाषा बुझ्न र बुझाउन जान्नेले किताव लेखेर आफूहरु पीडाको सागरमा डुबेको प्रचार गरे ।
किन हमला भयो भुवनमाथि ?
भुवनमाथि किन हमला गरिएको होला भन्ने प्रशंगलाई एउटा घटनासँग जोडेर हेर्दा अलिक सजिलो होला । भुवनले लक्ष्मी श्रेष्ठसँग विवाह गरे । बिहे गरेको केही समयमै भुवन र लक्ष्मीबीच खटपट हुन थाल्यो । कारण थियो, भुवनको जीवनमा अर्की महिलाको आगमन । श्रीमान अर्की महिलासँग लागेका छन् भन्ने थाहा पाएपछि त्यसलाई रोक्ने प्रयत्नमा थिइन् लक्ष्मी । तर, उनको प्रयास सफल भएन ।
अवैधानिक रुपमा चल्दै गरेको सम्बन्धलाई भुवनले औपचारिक सम्बन्धमा बदले । घरमा दोस्री श्रीमतीको आगमन भयो । उनको नाम थियो पवित्रा पौडेल । पौडेल भुवनको यौनसम्बन्धमा फसेपछि बिहे गर्नुपर्ने बाध्यतामा परिन् ।
बुबाआमाले बिहे गराइदिएकी केटी मन नपरेपछि भुवनले दोस्रो बिहे गरेको उनकी दिदी सावित्रीको दाबी छ ।
कान्छी श्रीमतीका रुपमा भित्रिएकी पवित्राले जेठीलाई भन्दा आफूलाई पतिले धेरै माया गर्छन् भन्ने कुरालाई आत्मसाथ मात्रै के गर्न थालेकी थिइन्, गाउँकी एउटी दलित महिलासँग भुवनको सम्बन्ध रहेको हल्ला चल्यो । त्यसअघि गाउँलेले ती महिलासँग भुवनको नाजायज सम्बन्ध रहेको चाल पाएको बताउँछन् ।
एक दिन दलित महिलाको कोखमा भुवनको वंश हुर्किरहेको भन्ने चर्चासँगै गाउँले र भुवनको परिवारबीच विवाद चुलियो । गाउँलेहरु ती दलित महिलाको जिम्मा भुवनले लिनुपर्छ भन्ने पक्षमा थिए । भुवनको परिवारले त्यसको प्रतिवाद गर्यो । त्यस विषयमा भुवनको र टारकेरावारी गाविसका वडा अध्यक्ष रहेका गाउँका बुढापाकासँग उनको विवाद हात हालाहालसम्म पुग्यो । अन्ततः सम्पन्न श्रेष्ठ परिवारले परिवारले केटीपक्षलाई केही रकम दिएर घटनालाई दबायो ।
स्थानीयको दाबी अनुसार दलित महिलासँगको विवाद टुगिंन नपाउँदै भुवनले अर्को चमत्कार गरे । काठमाडौंबाट महालक्ष्मी श्रेष्ठ भन्ने केटीलाई उनले श्रीमतीका रुपमा घरमा भित्राए । उनले त्यतिमात्र गरेनन्, उनले जुन परिवारबाट पवित्रालाई भित्राएका थिए, त्यही परिवारकी कान्छी बहिनीलाई पनि कान्छी श्रीमतीका रुपमा भित्राए । रेनुकालाई भुवनले मिलमा कुटाउन पिसाउन आएको मौका छोपेर दपेटेको गाउँलेको आरोप छ ।
यी उतार(चढाबबाट भुवनको महिलाप्रतिको आशक्ति कस्तो थियो भन्ने बुझ्न गाह्रो हुँदैन ।
काठमाडौंबाट घर फर्किएलगत्तै आफ्ना माइला दाइ गणेशकुमारलाई विस्थापित गरी पानी घट्ट आफ्नो जिम्मामा लिएका भुवनले मिलमा कुटाउन पेलाउन आउने महिलासँग जिस्कने, मस्कने र नमाने बल प्रयोग गर्ने स्थानीयको आरोप छ । भुवन जुवातासका अब्बल खेलाडीसमेत थिए ।
भुवनको यस्तो तडक(भडक र गाउँमा माओवादीको बढ्दो प्रभाव एकापसमा विरोधाभाषपूर्ण बन्यो ।
भुवनकी जेठी श्रीमती लक्ष्मीले हामीसँग भनिन्( हाम्रो बिहे भएपछिसमेत उनी गाउँमा महिलाहरु चाहार्दै हिँड्ने गर्थे
गाउँलेहरुको वयान अनुसार माओवादीहरु गाउँमा जुवातास रोक्न चाहन्थे भुवन जुवातास खेल्ने अड्डा खडा गर्न चाहन्थे । माओवादीहरु गाउँमा महिला र दलित अधिकारका कुरा गर्दै हिँड्थे । भुवन गाउँमा महिलालाई बाख्रा र आफू बाघ भएको बोध गराउन चाहन्थे ।
भुवनकी जेठी श्रीमती लक्ष्मीले हामीसँग भनिन्( हाम्रो बिहे भएपछिसमेत उनी गाउँमा महिलाहरु चाहार्दै हिँड्ने गर्थे । मैले त्यसो नगर्नुस् भन्दा मलाई नै पिट्न र गाली गर्न थाले । मिल आफूले चलाउन थालेदेखि त्यहाँ पुलिससँग उनको संगत बढ्न थाल्यो । यता माओवादीले तिम्रो बुढा सुराकी काम गर्छ, त्यसलाई गाउँमा नबस्नु भन्न थाले । मैले कति चोटि भनें तर, उनले मेरो कुरा सुनेनन् । आफ्नै खुट्टा ठाउँमा नभएपछि अरुलाई के भन्नु ?’
माओवादीले त्यसबीच भुवनलाई कैयौंपटक चेतावनी दिने र माफी मगाउने जस्ता कारवाही गर्यो । तर, भुवन यसबाट डराएनन् । उनी गाउँबाट माओवादी निमिट्यान्न पार्ने अभियानमा लागे । उनी त्यसबेला प्रहरीको तलबी मान्छे रहेको माओवादीको बुझाइ थियो ।
त्यसबेला जिल्लामा डीएसपीका रुपमा सोलुका मिनमार लामा, प्रहरी इन्सपेक्टरका रुपमा सुनसरीका प्रदीप श्रेष्ठ र गाम्नाङ्ग प्रहरी चौकीमा खोटाङ्गका असई दुर्गाबहादुर राई कार्यरत थिए । भुवनको सम्बन्ध उनीहरुसँग रहेको गाउँले दाबी गर्छन् ।
माओवादी ‘जनअदालत’मा भुवनविरुद्ध लगातार बढ्दै गरेका उजुरीपछि माओवादीले उनलाई गाउँबाट अन्यत्रै पठाउन परिवारलाई दबाब दिन थाल्यो । परिवारका सदस्यसमेत उनलाई काठमाडौं जान सुझाइरहन्थे । तर, भुवन त्यो मान्न तयार थिएनन् । त्यसैबेला माओवादी ब्युरोले भुवनलाई सामान्य भौतिक कारवाही गर्ने योजना बनायो ।
‘सफाया गर्ने नभई सामान्य भौतिक कारवाही गर्ने तहसम्मको हाम्रो योजना थिया, त्यसैक्रममा साथीहरुले भरुवा बन्दुक पड्काएका हुन्’ टारकेरावारीमा तत्कालीन समयमा पार्टीको काम गरेका माओवादी नेता गंगा कार्की विश्वले हामीसँग भने ।
तर, भुवनकी दिदी सावित्री श्रेष्ठले भने आफ्नो भाइलाई काटेर खोलामा बगाइएको पुस्तकमा उल्लेख गरेकी छिन् ।
९४ वर्षीय वृद्ध भन्छन् – झूठो बकेको भए सात जुनी नर्कमा पर्नुपरोस्
पूर्व वडा अध्यक्ष रहिसकेका टारकेरावारी(९ का ९४ वर्षीय भोजबहादुर खड्काको घर पुग्दा उनी भूकम्पले भत्काएको घर बनाउन व्यस्त थिए । घर बनाउँदा बनाउँदै आएको पानीले माटो बगाउँदै थियो, त्यसैको जतनमा लागेका थिए खड्का । उनै हजुरबासँग गरिएको कुराकानी उनकै शब्दमाः
क्ष्लमजगष् िजबतथबपबलमब ९ज्ञ०घर हेरिहाल्नुभयो, भूकम्पले लडाएपछि बस्ने बास पनि नभएर बनाउन लागेको छु । यो घर टारकेरावारी( ९ मा पर्छ । पहिला यो गाविस गाम्नाङटार( १ मा पर्थ्यो । त्यसैताका हो म लाहुरबाट आएर गाउँमै केही गर्नुपर्छ भन्ने सोचले समाजको अर्मपर्म, जेनतेन गर्दागर्दै वडा अध्यक्षमा चुनिएँ ।
त्यो भुवन भन्ने श्रेष्ठ थरीको मान्छे हो । उसको बाउले यहाँ पसल थापेका थिए । उसको बाउको नाम रामेश्वर हो । ९रामेश्वरको वास्तविक नाम भने जगतदास श्रेष्ठ हो० उनीहरुको साउटारमा पनि पसल थियो । गणेशकुमार भन्ने रामेश्वरको माइलो छोरो सिधाखालको मान्छे थियो । भुवनचाहिँ काइँलो हो । भुवन भने महाको गुण्डो थियो । त्यसले केटी भनेपछि देख्नै हुँदैथ्यो ।
यो गाउँकी दुईटी बाहुनी लगिदियो । त्यो पनि एउटै घरकी दुई बहिनी । अपराधी हो कि धर्माती, तपाई कुरा बुझ्नुस् ।
मैले भनिहालें नि केटी देख्नै नहुने त्यसलाई । कुनै राम्री केटी गाउँघरमा देख्यो भने कसरी हुन्छ, बाआमालाई फसाल फुसुल पारेर हुन्छ कि, केटीलाई फसाल फुसुल पारेर हुन्छ कि, नभए धम्काएर भए पनि हर तरिकाले त्यसले आफ्नो बसमा पार्थ्यो ।
अब मेरो बाँच्ने दिन पो कति छन् र ? मरेर जाने बेलामा नर्क जाने कुरा किन गरौँला र ?मर्नेबेलामा पाप बोक्नु छैन मलाई
गाउँघरका कुनै पनि छोरी मान्छे देख्न नहुने महाको गुण्डो थियो त्यो । माओवादीसँग पनि हिमचिम गर्ने, प्रहरीसँग पनि लटरपटर गरेर बस्नी गथ्र्यो । त्यस्तो खालको मान्छे हो त्यो । मैले जानेको यही हो । एउटै घरकी दुई बहिनी उडाइदिने धर्माती हुन्छ त्यो मान्छे रु ल आफै भन्नुस् । त्यो महाको हरामी मान्छे हो ।
त्यसलाई (भुवन) मारे भनेर माओवादीलाई दोष पनि दिएका छन् । यही गाउँका कति मान्छेले अझै पनि मुद्दा खेपिराखेका छन् । यिनीहरु निर्दोष हुन् भनेर मैले ओखलढुंगा सदरमुकाममा पनि बक्न गएँ । तर, मेरो बोली कसैले सुनेनन् । यही गाउँको कामीटोलकी एउटी केटीलाई भुँडी बोकाइदियो । त्यो मान्छे यति गुन्डो थियो १
त्यसलाई कुनै पीडित महिलाका परिवारले पो मारे कि रु वा अरु गुण्डा(गुण्डा मिलेर पो मारे कि रु वा बेपत्ता भयो कि रु गाउँका जति मान्छे त्यो मुद्दामा परेका छन्, ती सबै निर्दोष भएको मेरो आत्माले देखेको छ ।
उसको लास भेटिएको छैन । मारे र फाले भने पनि त्यसको कुनै हाडखोर भेटिएको छैन । मारेको भन्ने ठाउँमा देखिएको रगत त्यसैको हो कि अरु कसैको भन्ने कुरा पनि जाँच गरिएको छैन । अनि अनाहकमा मान्छेलाई खोराँ लगेर थुन्ने गर्दा के हुन्छ हाम्रो सरकारको निसाप ?
मान्छेको ज्यानको सवाल छ भनेर मैले पनि यो विषयलाई बुझें । मलाई त गाउँका मान्छे अनाहकाँ खोराँ परे भन्ने भएको छ ।
अब मेरो बाँच्ने दिन पो कति छन् र ? मरेर जाने बेलामा नर्क जाने कुरा किन गरौँला र रु मर्नेबेलामा पाप बोक्नु छैन मलाई, सत्य निसाप बक्ने अदालताँ पनि यही बकेको हो, तपाईहरुलाई पनि यही बक्छु । झूठो कुरा गरेको भए सात जुनी नर्कमा जान परोस् । यी मान्छेहरु मलाई निर्दोष लाग्छन् ।
गाउँका जतिलाई पनि मुद्दा लगाइएको छ, त्यो रिसइबी भन्दा बाहेक केही पनि होइन । त्यो गुण्डोखालको मान्छे थियो । कहाँ बिगार गर्यो, केमा पर्न गयो ।
प्रत्यक्षदर्शी थिरबहादुरको बयान
मेरो नाम थिरबहादुर खत्री हो । मेरा तीन छोरा एक छोरी छन् । मेरो उमेर पचास बर्ष भयो । जुन दिन भुवनमाथि गोली प्रहार भयो, म त्यसदिन उनीसँगै थिएँ । उनको मिलको सामान लिन हामी उनीसँगै गएका थियौं । त्यसवेला म, रामबहादुर श्रेष्ठ र भुवन तीन भाइ थियौं ।
हामी बिहानै धोबी जान भनेर हिँडेका थियौं । लिखुको खहरे खोला भन्दा पर्तिर दुई घर माथितिरबाट गोली चलेको आवाज आयो । गोलीको आवाजसँगै हामी भाग्यौं । गोली चलाउने को थिए भन्ने केही थाहा थिए ।
म भर्खर काठमाडौंबाट गाउँ आएको २५ दिन जति भएको थियो । गाउँमा के कसो छ भन्ने पनि मलाई राम्रो थाहा थिएन । काठमाडौंमा त्यसबेला म भारी बोक्ने, बालुवा बोक्ने ज्यामी काम गर्थें । अहिले पनि म ज्यामी काम नै गर्दैछु ।
गोलीको आवाज सुनेपछि सबैमा भागाभाग भयो । उज्यालो भएपछि खोजी गरियो । तर, उसलाई पत्ता लगाउन सकिएन । हिँड्दाखेरि भुवन अगाडि, हामी पछिपछि थियौं ।
गोली चलेपछि खोजी पनि गरियो । तर, उनको पत्ता लागेन । गोली उनलाई लागेको थियो कि थिएन भन्नेसमेत हामीले चाल पाएनौं । झूठो कुरो गर्न भएन, के जानम् के भयो भयो ।
उनीसँग हिँडेका कारणले हो अथवा अरु नै केही कारण हो, मलाई अनाहकमा तीन बर्ष जेलमा हालिदिए । ०५५ असार ११ गते पक्राउ गरेका हुन् । त्यसपछि म ०५८ सम्म जेल बस्नुपर्यो । कारण के हो भन्ने मैले आजसम्म पनि चाल पाउन सकेको छैन ।
म पहिला माओवादीको कुरा बुझ्दैनथें, अहिले पनि बुझ्दिँन, खासो खास कुरा गर्ने हो भने म एमालेको मान्छे हुँ
भुवनको हत्याको प्रत्यक्षदर्शी हामी हौं भनेर जसले वयान दिएका छन्, उनीहरु प्रत्यक्षदर्शी नै हुन् भन्नेसमेत मलाई यकिन छैन । किनभने त्यति बिहानै हामी बाहेक मैले अरु कसैलाई पनि देखिँन बाटोमा हिँड्दै गर्दा । यदि उनीहरु पनि त्यहीँ हुन्थे भने त्यस्तो हाहाकारमा सहयोग त गर्थे होलान नि रु
हामी भनेको त आलाकाँचा हौं । तैपनि मलाई यो घटनाबारे केही पनि थाहा थिएन । मलाईसमेत जेल जानु पर्यो । उनको हत्यामा मेरो पनि संलग्नता हुने थियो भने म गाउँमै बसिराख्ने थिएँ होला त रु म घटना भएपछि पनि गाउँ मैं थिएँ मलाई यहीँ गाउँबाटै पक्रिएर लगे ।
मलाई पक्राउ गरेर सिरिसेको अस्थाई प्रहरी चौकीमा राखिएको थियो । पछि खिजी फलाँटे हुँदै रामपुर र त्यहाँबाट ओखलढुंगा सदरमुकाम लगे । म मात्र होइन, रामबहादुरलाई पनि मसँगै लगे । हामी दुई भाइले निकै नै दुःख पायौं । तर, हाम्रो दुःख हेर्ने कोही पनि भएन ।
म ज्यामी काम गरेर गुजारा गर्ने मान्छेलाई समेत भुवनको हत्यामा दोषी देखाएर माओवादी भनिदिएछन । माओवादी भनेको कस्तो हुन्छ रु नीति हो रु के माम्लो हो रु के गरेर हिँड्छ रु त्यो मलाई थाहा थिएन । साँच्चै भन्ने हो भने बन्दुक मैले छोएको भए, हाताँ आगो छ, ९चुरोट देखाउँदै० मलाई मारिदिनू । त्यो बन्दुकको वजन कति हुन्छ रु त्यो बन्दुक कसरी पड्किन्छ, मलाई केही पनि थाहा छैन ।
हलो जोतेर हिँडेको यस्तो मान्छेलाई अनाहकमा झ्याम्म पारेर जेल हाले ।
प्रहरीको पिटाइले गर्दा अहिले म न बाख्रा हेर्न सक्छु । न घाँस काट्न सक्छु मान्छेलाई मर्नु न बाँच्नु बनाए । हाम्रोबारे कसले बोल्छ रु अनाहकमा यातना दिँदा अहिले खुट्टाले राम्रोगरी टेक्नै हुँदैन ।
यातनाको कुरा गर्नु हुन्छ भने उत्तानो पारेर जाँड खाएको तालमा हरेक प्रहरीले हामीलाई लात्ती र लौरो हानेर माओवादीको रीस हामीमाथि पोखे । पाइतालामा चुटने, मुखमा पाइप लगाएर माथिबाट पानी हाल्ने, बस्न लगाएर तिघ्रा र साँप्राको बीचमा बाँस हालेर माथिबाट बेस्मारी दुईजनाले थिच्दा मरिँदो रै’छ । मलाई पिट्नसम्म पिटे नि आईटम आईटमले ।
म त मर्ने मान्छे हो हजुर, तर खोई कसरी बाँचे । पाइतालमा हानेर खुट्टा सुनिन्छ अनि उफ्री भनेर पिट्ने । केको उफ्रिन सक्ने नि । मैले त्यतिबेला पिटाइ सहन नसकेर कट्टुमै मुत्ने र छेर्ने गरेँ ।
एउटा मात्र कट्टु थियो । फेर्ने लुगा पनि थिएन । के गर्नु त । त्यसैमा छेर्यो, त्यहीँ सुकायो । हाम्रो हेरविचार कसले गर्ने रु मरेँ भन्ने हुँदोरहेछ, होस आउँदा अस्पतालाँ भैइँदोरहेछ । यसो हेर्दा छेउमा सेता लुगा लगाएकी आईमाई बसेकी रैछ बोल्न मन लाग्छ’ तर बोली नै नआउने । होइन यहाँ कसरी आइपुगें भनेर सोच्दो रैछु । तर, वाक्य फुट्दैन । त्यही आईमाईले हो मलाई चिया र बिस्कुट खानू भनेर दिएको, खान मन लागे पो खानु ।
अदालतमा पटक(पटक बयान लिँदा मैले भुवनसँग नगएको होइन, भारी बोक्न गएको हो भनेर भनें । बन्दुक नपड्के को होइन, पड्केको हो । तर, यतिखेरसम्म लास पत्तो लाउन सकिएको छैन भनेको हो । र, मान्छे मैले चिन्न सकिँन र मान्छे देख्दा पनि देखिएन भनेर भनेकै हुँ ।
मसँगै पक्राउ परेका रामबहादुर त्यो घटनापछि विस्तापित भएर मधेसमा कता चन्द्रनिगाहपुरतिर बसेका छन् भन्ने सुनिन्छ ।
अलिकति पनि तल माथि पर्यो भने पिडौला फर्किइहाल्छ । खुट्टाको तलको औंला चल्दैन । आँखा देख्दिँन । आधी टाउको दुखेको दुखै गर्छ । पुलिसले पिटेको कारणले भुँडीमा गाँठो बसेको छ । भुँडीको गाँठो देखाउन कलकत्तासम्म गएँ । अपरेशन गर्नुपर्छ, धेरै पैसा लाग्छ भन्यो । तर, मैले कहाँबाट पैसा ल्याउनु ? ७० बर्षका मान्छेले एक अँगालो भारी बोकेर हिँड्छन्, भीरपाखामा आनन्दले हिँड्छन् म सक्दिँन ।
काठमाडौं टिचिङमा उपचार गर्न गएको १ लाख जति लाग्छ भनेपछि नसकेर यत्तिकै काल कुरिरहेको छु । मलाई टाउको दुख्ने गरेको मैले त्यतिबेला नै प्रहरीहरुलाई भनेको थिए( यो टाउको चटक्कै काटिदिनु हामीलाई अनाहकमा दुःख नदिनू भने । अहिले पनि टाउको दुख्दा ब्रुफिन खान्छु । तर, पाँचवटा खाँदासमेत टाउको दुख्न २० को १९ हुँदैन ।
म पहिला माओवादीको कुरा बुझ्दैनथें, अहिले पनि बुझ्दिँन । खासो खास कुरा गर्ने हो भने म एमालेको मान्छे हुँ । त्यसैबेला डोरबहादुर जस्ता एमालेका सर्वसम्मति मार्फत निर्वाचित गाविस अध्यक्षलाई समेत यसै मुद्दामा तानेर यातना दिने, मुद्दा चलाउने काम गरिएको थियो ।
Subscribe to:
Posts (Atom)
